Schande! Ik slaap samen met mijn 4-jarige.

Mijn dochter is nu vier en half. Als ik andere over ons samen slapen vertel dan krijg ik nog vaak de opmerking dat het geen goede gewoonte is die ik aanleer. Dat ik er spijt van ga hebben en dat ik nadien niet moet klagen. Spijt? Klagen? Elke keer denk ik weer; huh?

Ik moet eerlijk bekennen dat Annabel haar slaapkamertje klaarstond toen ik zo een zes maanden zwanger was. Er werd een nieuw plafond gestoken, de kamer was geschilderd en alle meubeltjes stonden klaar. De decoratie hing op. Wanneer ik zou bevallen zou de slaapkamer klaar zijn voor haar. En toen beviel ik.

In het ziekenhuis werd er van mij verwacht dat ik mijn pasgeborene in zo een plastieken bakje zou leggen. Als je mijn mama - verhalen al even volgt dan weet je dat dit niet naar onze zin was. En ik schrijf nu bewust 'onze'. Want zowel Annabel als ik hadden totaal geen voorkeur voor dat plastieken bakje dat moest dienen als babybed. Neen, sliepen deed ze op mijn borst of arm. Zolang het maar dichtbij mij was, dan werd ze rustig en vond ze de slaap.

Vanaf haar geboorte waren er vroedvrouwen die zeiden dat dit geen goed idee was. Dat de baby beter in het 'bedje' zou slapen. Anderen stimuleerde het dan weer, want welke plek is beter dan dichtbij mama? Mij als kersverse mama maakte het alleen maar in de war. Want was het dan zo verkeerd dat mijn baby bij mij sliep?

Nog voor we naar huis gingen liet ik mijn schoonvader een co - sleeper gaan kopen. Geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht mijn kleine, hulpeloze baby in een grote kamer apart te leggen, weg van mij. Maar zelfs dan waren de eerste weken een issue op vlak van slapen voor Annabel. Zolang ze dichtbij of op mij lag was er geen vuiltje aan de lucht. Vanaf dat ze in de co - sleeper gelegd werd, huilde ze en vond ze geen slaap. Dus de eerste weken maakte we een soort van nestje met het borstvoedingskussen. Dit legden we bovenaan het bed, iets hoger dan onze hoofdkussens. Bij elke krimp legde ik of mijn echtgenoot onze hand op haar, en sliep ze weer rustig verder.

Na een maand vond ze het vertrouwen in de co - sleeper en nog steeds stelde ik haar gerust met een aanraking als ik 's nachts merkte dat ze onrustig werd. Dankzij de borstvoeding gebeurde het ook wel dat ze tegen de morgen gewoon mee in ons bed lag. Toen ze te groot werd voor de co - sleeper besloten we het bed, dat al maanden klaarstond in haar eigen kamer, naar onze kamer te verhuizen. Het bed werd naast me gezet en dit was onze eerste stap naar wat 'afstand' 's nachts.

Vanaf de leeftijd van 1,5 is Annabel verhuist naar haar eigen kamer. Maar sinds een paar maanden werkt mijn echtgenoot 's nachts en lig ik daar alleen in het grote bed. Zij in haar kleine bed. En het lijkt wel alsof we beiden die nachten onrustig slapen door de afwezigheid van papa. Dus we slapen weer samen. Elke avond als papa werken moet, dan beseft ze maar al te goed dat ze onze kamerdeur in mag lopen. Dan lees ik haar voor, knuffelen we en verlaat ik de kamer. Net zoals elke andere avond ze in haar eigen bedje slaapt. Nadien kom ik de kamer binnen en leg ik mij er naast. Soms slaapt ze gewoon lekker door, andere avonden schrikt ze even, voelt ze met haar handje of ik er lig en dan snurkt ze gewoon verder.

Mijn dochter is nu vier en half. Als ik andere over ons samen slapen vertel dan krijg ik nog vaak de opmerking dat het geen goede gewoonte is die ik aanleer. Dat ik er spijt van ga hebben en dat ik nadien niet moet klagen. Spijt? Klagen? Elke keer denk ik weer; huh?

Want hoe verschrikkelijk kan het zijn dat mijn kind rust vind in mijn slaapkamer? Dat ze heerlijk inslaapt in mijn veel te grote bed, terwijl papa ’s nachts gaan werken is.

Hoe een grote schande is het dat wij streven naar de primaire basisbehoefte van liefde en veiligheid en deze twee doortrekken doorheen de jaren? Dat wij hier nog steeds aandacht voor hebben?

Wat voor een schande is het dat ik als moeder de hele nacht lang mijn arm beschermend rond mijn kleine meisje leg? Instictief, zonder hierover na te denken.

Hoe verschrikkelijk is het dat wij als gezin goed slapen, ook al is dit in hetzelfde bed? Is het dan beter voor onze ‘nachtrust’ als we met twee apart liggen, helemaal alleen? Terwijl we zoveel beter slapen, samen.

Het moet verschrikkelijk erg zijn, iedere keer dat ik ’s nachts haar kleine handje voel op mijn schouder, ter controle dat ik er nog ben. Of het feit dat ze dichter kruipt en haar voetjes tegen mijn benen nestelt. Een ramp.

Het moet een schande zijn dat ik meteen haar kan troosten als ze me nodig heeft en ik niet eerst naar boven moet gaan. Dat ze direct troost vindt en weer in slaap kan vallen. ’T is echt erg.

Geen zorgen, mijn kind valt vanzelf in slaap. Ik leg haar in mijn bed, lees haar voor en knuffel haar nog eens voor ik de kamer verlaat. Geen zorgen, mijn relatie met mijn echtgenoot is nog steeds on point, moest je je daar zorgen over maken. Ik ben even zot van hem en ons seksleven dat lijdt er allesbehalve onder. Mijn nachtrust? Die is niet verstoord, integendeel. Ik slaap alleen maar beter met haar naast mij.

Er zijn vele mama's die apart slapen met hun kids, en dat is helemaal oké. Laat me duidelijk zijn; in welk 'slaapteam' je ook hoort, iedere ouder doet wat het beste is voor zijn/haar gezin. Samen of apart slapen maakt je geen betere of slechtere moeder in de zogezegde ranking.

Anno 2022 ben ik het beu, dat mama's zich nog steeds moeten verdedigen om het feit dat ze samen slapen. Alsof we een excuus nodig hebben om deze 'gewoonte' te verklaren? Want pas als er iets zou zijn met ons kind, zou het oké zijn om samen te slapen?!

Geloof me, probeer me te overtuigen van het tegendeel. Dat het zo ‘slecht’ moet zijn, samen slapen met je kind. Maar er is geen enkel argument dat het wint tegen ontwaken en de dag starten met haar lieve glimlach en ‘goeiemorgen mama’.

5 tips voor een kidsproof - oudejaar feestje!

Vier jij Oudjaar met kinderen (thuis)? En wil ook jij er een kidsproof editie van maken? Lees dan snel verder voor leuke tips.

Morgenavond is het zover. Dan tellen we masaal af naar het nieuwe jaar. Aangezien ik mama ben is het bruisende nachtleven een lang verleden tijd, want Oudjaar vieren dat doe ik resoluut met mijn gezin en vrienden. Annabel is nu vier, dus dit jaar is het in principe het eerste jaar dat ze iets begrijpt van de feestdagen. Tot vorig jaar lag ze nog netjes op tijd in haar bedje.

Nu ze vier is en meer beseft, wil ik er ook voor zorgen dat de feestdagen voor haar een leuke periode zijn. Het kan niet de bedoeling zijn dat mijn vierjarige uren aan tafel moet zitten of dat ze de hele tijd aan het spelen is met andere kinderen. Neen, ik ga voor een ‘gemengde’ Oudjaar, gebasseerd op een kidsproof editie.

Vier jij Oudjaar met kinderen (thuis)? En wil ook jij er een kidsproof editie van maken? Lees dan snel verder voor leuke tips.

#1. Feestmenu, ook voor kids.

Laten we de illusie al meteen doorbreken dat kinderen onmogelijk uren aan tafel kunnen zitten.

Oudjaar vieren, dat gaat vaak gepaard met lekker tafelen. Laten we de illusie al meteen doorbreken dat kinderen onmogelijk uren aan tafel kunnen zitten. Organiseren jullie een zeven gangen menu? Dat is perfect haalbaar! Maar verwacht niet van (jonge) kinderen dat ze elke gang even enthousiast en geduldig mee aan tafel zullen zitten.

Bij ons is sowieso de ‘regel’ dat Annabel niet aan tafel moet blijven zitten tot wij klaar zijn. Zij eet en als we zien dat ze ‘genoeg’ heeft gegeten mag ze van tafel.

Is het bij jullie doorgaans de afspraak dat kinderen aan tafel blijven zitten tot iedereen klaar is, dan kan je tijdens deze feestavond misschien best een uitzondering maken. Zo zorg je ervoor dat het voor beide partijen een gezellig moment blijft. Misschien zijn er wel gangen die de kindjes mogen overslaan?

Zorg er ook voor dat je bij het opstellen van je menu kijkt naar de kinderen. Kreeft en gevulde kalkoen is misschien wel super lekker als volwassenen, voor jonge kinderen kan dit misschien iets minder succesvol zijn. Kijk naar jouw kind. Misschien kan je wel zijn lievelingssoep voorzien? Of een bijgerecht dat minder fancy is maar wel op succes kan rekenen bij de kleinste?! Ons voorgerecht is bijvoorbeeld garnaalkroketten, maar voor de kids voorzien we curryworsten.

#2. Voorzie zelfstandige activiteiten.

Zorg ervoor dat je kleinere activiteiten voorziet die de kinderen zelfstandig kunnen spelen terwijl jullie nog aan tafel zitten.

Het kan zijn dat de kinderen perfect samen tot spel komen en je hen een hele tijd niet hoort. Maar soms kan het ook zijn dat de kinderen geen inspiratie hebben en zich gaan vervelen. Vervelen is zeker niet iets slechts, zoals jullie hier al hebben kunnen lezen. Maar op avonden als deze wil je dit misschien voor zijn.

Voorzie daarom wat kleinere activiteiten die hen op weg zetten. Misschien kan je de kinderen betrekken bij het afdrogen? Of mocktails maken? Maar ook kleine spelletjes in thema zijn altijd leuk. Zorg ervoor dat je kleinere activiteiten voorziet die de kinderen zelfstandig kunnen spelen terwijl jullie nog aan tafel zitten.

Maak een voorwerpenbingo in thema van Kerst, voorzie voorbeelden van kerstfiguren uit Play – doh of print wat kleurplaten in thema af. Zo zijn de kinderen even zoet bezig en kan jij rustig genieten van een warme soep.

Credits; Pinterest

#3. Stel een playlist op.

Kinderen hebben nu eenmaal nood aan beweging. Verwacht dus niet dat ze de hele avond ‘flink’ op een stoel blijven zitten. Voorzie doorheen de avond momentjes dat ze zich helemaal kunnen laten gaan, met dansbare muziek.

Stel op voorhand een playlist op met favoriete muziek van de kinderen of dansbare hits. (via deze link heb ik alvast enkele leuke dansjes verzameld voor de hele familie). Spreek enkele momenten af dat je de muziekboxen open zet en dat het dans – tijd is.

Spreek ook op voorhand af dat als de muziek gedaan is we weer even rustig gaan worden. Afspraken maken goeie vrienden, dat geldt ook bij kinderen ;-).

#4. Creëer samen – tijd.

Het belangrijkste is dat deze Oudjaar meer is dan enkel volwassenen tafelen en kinderen ‘spelen’.

Oudjaar (nu ja, eigenlijk elk feest of gelegenheid) draait rond meer dan alleen langdurig aan tafel zitten en kinderen die zelfstandig spelen. Voorzie tussen twee maaltijden door, of doorheen de avond ook momenten van samenzijn. Speel samen met de kinderen een leuk spel of activiteit.

Voorzie bijvoorbeeld een muziekpakket. Je kent dat wel, één of ander goedkoper cadeau ingepakt in verschillende lagen. Je geeft op muziek het cadeau door en als de muziek stopt mag iemand een laagje cadeaupapier eraf halen. Hier staat dan een leuke (groeps)opdracht op zoals wissel allemaal van plaats of doe een dansje.

Maar zo zijn er tal van mogelijkheden. Bingo, Singstar of karaoke spelen met z’n allen, Just Dance op de Playstation en ga zo maar door. Het belangrijkste is dat deze Oudjaar meer is dan enkel volwassenen tafelen en kinderen ‘spelen’.

#5. Tel samen af.

Ik weet natuurlijk niet hoe het zit bij jou, maar mijn dochter van vier gaat niet opblijven tot midernacht. Voorzie een tijdstip waarbij je samen met de kinderen kan aftellen. Zet een digitale timer op de TV aan en tel samen af met kinderchampagne. Het mag dan nog maar acht of negen uur zijn, het is het plezier dat telt.

Heb je zelf nog leuke tips om Oudjaar kidsproof te maken? Laat ze dan zeker achter in de reacties. Ik wens jullie alvast een ontzettend fijn eindejaar met heel veel plezier!

All I want for Christmas is dat jij beseft dat je een fantastische mama bent!

Als mama zijnde betrap ik mezelf er meerdere keren per dag op hoe streng ik voor mezelf ben. Sterker nog, mijn hoofd speelt steeds scenario’s af die ik die dag beter had gedaan. Ik sta steeds stil bij gebeurtenissen die ‘fout’ liepen.

Neem nu bijvoorbeeld vorige week. Het was half zeven toen Annabel door de babyfoon schreeuwde dat ze geen zin meer had om te slapen. Alhoewel de afspraak is dat ze moet ‘slapen’ tot het lichtje aangaat, besloot ze zich hier vandaag (zoals eigenlijk elke ochtend …) niet aan te houden. Ik had al een paar keer door de babyfoon gezegd dat het nog geen tijd was en ze nog even moest proberen te rusten. Uiteraard kon mijn wens haar niet bekoren dus bleef ze zingen, babbelen en regelmatig riep ze nogmaals dat ze wakker was. Moe en geïrriteerd stond ik vanmorgen op. Terwijl ik had aangegeven op te staan hoorde ik haar onderweg naar boven nog steeds brullen. Dus ik verloor mijn geduld en schreeuwde terug.

Uiteraard had ik meteen spijt van mijn uitbarsting. De rest van de ochtend verliep vlot en rustig. Na nog wat spelen ging ze blij naar school en keerde ik terug naar huis. En de hele ochtend speelt het tafereel zich af in mijn hoofd. Was ik maar rustig gebleven. Ik moest me schamen dat ik onze dag zo heb laten starten … Kortom; ik ben weer lekker streng voor mezelf.

Want dat is nu het probleem met ons, mama’s. We zijn constant te streng voor onszelf.

We zullen onszelf steeds veroordelen om datgene wat mis leek te gaan of wat beter kon. Maar de mooie dingen die we doen, daar zijn we blind voor. Andere, buitenstaanders zien ze wel. Maar helaas worden ze te weinig benadrukt.

Daarom lieve mama, all I want for Christmas dit jaar is dat jij beseft hoe fantastisch je bent. Ik wil dat je beseft dat men jou aprecieert, alles wat je doet. Ik wil dat je weet dat je kinderen zich gelukkig mogen prijzen met een mama als jij (vooral omdat ze dit zelf nog niet zullen uitspreken).

Ik wil dat je zelf inziet hoe een fantastische mama jij bent. Hoe knap je toch maar elke woede – uitbarsting van de kids aanpakt. Hoe geduldig je soms luistert naar een verhaal dat je al zeventwintig keer gehoord hebt of hoe je geduldig afwacht tot je kind op eindelijk op het woord komt waar je al een kwartier op wacht. Ik vind het super knap lieve mama dat je het huishouden draaiende houdt, zorgt dat er eten op tafel staat en dat iedereen ’s avonds proper gewassen in bed ligt (of toch meestal).

Ik vind het bewonderingswaardig lieve mama, dat jij altijd een manier vindt voor de gekste dingen. Dat jouw reis als mama een voorbeeld is voor vele, ook al geloof je er zelf niets van. Hoe moeilijk de weg soms is, je vindt steeds een oplossing. Je blijft proberen en geeft nooit op. Dat bewonder ik oprecht aan je.

Dus lieve mama, all I want for Christmas is dat jij weet hoe fantastisch je het moederschap invult. Het zijn drukke dagen, je bent waarschijnlijk doodop, je hoopt vurig op een momentje me – time en er zullen momenten zijn dat het voelt alsof je verdrinkt en niets goed lijkt te doen. Weet dan dat dit niet zo is. Dat je een fantastische mama bent.