7 redenen waarom mijn echtgenoot het vaderschap knalt!
Bij smotherhoods focussen we ons vaak op de mama, maar af en toe vind ik het ook kei belangrijk om mijn hubby in de spotlights te zetten.Want eerlijk toegegeven dames, mijn echtgenoot is een topper. Niet alleen als mijn echtgenoot maar des te meer ook als papa van Annabel. We weten het van elkaar dat we elkaar allebei een goeie ouder vinden. Maar toch zeg ik het soms te weinig, of ik verklaar het hem soms te weinig.
Ik zeg geregeld tegen hem da Annabel echt lucky is met een papa zoals hij en dat er in mijn ogen maar één zo een fantastische papa is als hij. Vaak antwoordt hij dan met:
'Waarom? Ik doe toch wat elke papa hoort te doen?!'
En gelijk heeft hij. Maar hij doet meer dan dat. Daarom zette ik me even achter mijn computer en probeerde eens uit te typen waarom hij zo geweldig is. De blog van vandaag is daar het resultaat van.
1. Zijn tekort aan verbeelding en fantasie
Eerlijk het is niet iedereen meegegeven om je in te leven in de fantasie van een tweejarige. Als Annabel met een leeg bordje uit haar keuken komt voor papa dan zie ik hoe hij soms niet weet hoe te reageren. Maar dat tafereel op zich vind ik al zo ontzettend schattig. Als ik hem dan nadien zie reageren hoe ik het doe, smelt mijn hart al helemaal.
Bij het bedritueel hoort ook altijd een verhaaltje in bed, iets waar Annabel op staat en waar niet onderuit te komen is. Ik merk dat hij dan snel een boekje aan mij overhandigt met de smoes dat ik het zoveel beter doe. Maar de avonden dat ik op school zit doet hij zijn job. En dan weet ik dat hij de stemmetjes probeert na te bootsen die bij Bumba of de walvis horen.
2. De blik die hij heeft als hij 's morgens heeft als hij thuiskomt
Mijn echtgenoot werkt 's nachts. Dat betekent dat hij 's morgens rond kwart na zeven thuiskomt en Annabel enthousiast uit de zetel springt bij het afgaan van het alarm aan de voordeur. Als een ongeduldige peuter staat zij aan de deur te wachten tot hij binnenkomt. En zijn begroeting is iedere morgen een zegen om hiervan getuige te mogen zijn.
Hij buigt zich meteen door de knieën om Annabel in zijn armen te nemen en zegt vaak als eerste dat hij haar zo gemist heeft. Onbewust toont hij duidelijk aan hoe groot zijn liefde voor haar is, en dat is ontzettend mooi om elke keer te zien.
3. Hoe trots hij op mij is dat ik ons kindje ter wereld heb gebracht
Hij zegt het meerdere keren als hij haar bewonderd, hoe trots hij is op mij dat ik haar op de wereld heb gezet. Dat ik in zijn ogen een sterke vrouw ben die zonder zeuren zoiets heb geflikt. Terwijl hij geen idee heeft welke meerwaarde hij toen op dat moment had.
Als ik hem verbeter en zeg dat we dit samen gedaan heeft, begrijpt hij nooit waarom ik dit zeg. Maar zonder hem had ik dit nooit zo kunnen doen. De steun, zijn hand in de mijne, hij die ervoor zorgde dat ik steeds een koel washandje op mijn voorhoofd had liggen tijdens het persen,... Hij maakte op dat moment een wereld van verschil.
4. Hij ziet er soms het nut niet meteen van in, maar hij doet het toch maar
Als ik hem vraag om een bepaalde structuur in het avondritueel te volgen dan vindt hij soms dat ik overdrijf. Toch houdt hij zich netjes aan elke stap die ik heb opgelegd.
Hij lust zelf niet elke groente en toch vind ik het belangrijk dat Annabel ook bijvoorbeeld rode biet eet. Hij maakt dit dan ook, soms tegen zijn zin. En hij is dan ook trots als hij kan zeggen dat ze het niet lust. Het zorgt voor grappige taferelen.
5. Hij verschoont zonder maar één keer te zeuren
Er is geen enkele keer dat ik deze zou kunnen tegenspreken. Bij elke pamper - wissel doet hij het zonder te zeuren of te zagen. Hij houdt geen quotering bij als van 'ik heb ze net verschoont doe jij het nu maar'.
Ook nu we midden in de zindelijkheidstraining zitten zal hij nooit boos worden om een ongelukje of een vuile broek. Plast Annabel perrongeluk in de zetel benadrukt hij haar dat dit geen kwaad kan en haalt hij de spons boven.
6. Hij verplicht mij soms rust te nemen
Op zaterdag staat hij erop dat ik uitslaap en me niets hoef aan te trekken van de wakkere Annabel die 'mama' roept in de babyfoon. Zonder zeuren en veel gedoe stapt hij uit het bed en gaat hij naar beneden. Als ik dan enkele uurtjes later naar beneden komt hoopt hij oprecht dat ik wat slaap heb ingehaald.
Maar ook op sociaal vlak stimuleert hij me om uit huis te gaan. Moedigt hij me aan om met vriendinnen af te spreken terwijl hij thuis blijft. Hij neemt me niets kwalijk als ik kies om een lange douche te nemen in plaats van met Annabel er bij. Want hij weet dat ik zo geniet van dat korte moment me - time.
7. Hij is de enige persoon die onze dochter zo graag ziet als ik zelf
We hebben allebei een andere manier van omgaan met bepaalde mijlpalen. Ik kijk uit naar de eerste schooldag, hij is bang. Ik vind dat Annabel om de zoveel tijd naar het potje moet, hij laat haar aangeven wanneer ze zelf wilt. Maar dat maakt niet dat hij haar minder graag zou zien als ik. Ik zie zijn liefdevolle blik als ze hem komt knuffelen of papa boven mama verkiest.
Op een dag zal Annabel ons verlaten. Hopelijk in een heel verre toekomst zal ze kiezen voor een eigen plekje en sticht ze haar eigen gezinnetje. Dan zullen wij het moeten doen zonder haar. Dan zullen we weer meer tijd vinden voor onszelf als individu en als koppel. Maar tot die tijd geniet ik van ons teamwork als ouders.