Aan de mama van een threenager die soms een hekel heeft aan haar kind.

De laatste tijd merk ik dat ik vaak boos moet zijn op mijn dochters gedrag. Alsof er plots een inwendig duiveltje ontstaan is of mijn dochter een lopende tijdbom is. Komt het douche – moment eraan dan weet ik dat ze een uitbarsting zal krijgen. Moet ik haar muggenbeten insmeren met verzachtende zalf dan weet ik dat ik en mijn echtgenoot haar met twee moeten vasthouden, omdat ze dit niet wilt en zal tegenwerken met haar hele lijfje.

Misschien is het karma omdat de ‘ik – ben – twee – en – ik – zeg – nee’ – fase zo vlot verliep bij ons, dat ik de fase van de threenager – fase dubbel en dik terugkrijg. Het feit is dat ik tegenwoordig vaak momenten heb dat ik niet weet wat te doen. Erger nog, dat er momenten zijn dat ik mijn bloedeigen kind soms eventjes beu ben tijdens één van deze woede uitbarstingen.

En dan wordt ze weer rustig, dan herken ik weer mijn lieve, fijne dochter. Diegene die mijn hart doet smelten. En dan haat ik mezelf om mijn gedachten van daarvoor. Want hoe kan ik als moeder een hekel hebben aan mijn eigen kind? Hoe komt het dat ik soms zo slecht kan denken over mijn dochter?! Iedere keer denk ik; volgende woede uitbarsting doe ik het beter, blijf ik kalm en word ik niet boos. Maar al snel herval ik in mijn oude gewoonte. Tot op het moment dat ik mezelf echt beu was. Want hoe komt het dat ik geen oog meer heb voor alle goede eigenschappen? Want geloof me die zijn er effectief!

Dus lieve mama, bevinden jullie je ook in deze fase? Zit je ook soms met de handen in het haar omwille van negatief gedrag van jullie kind? Heb je soms het gevoel een ontzettende hekel te hebben aan jouw kind omdat het de hele dag ‘stout’ lijkt te zijn? Lees dan verder. Ik geef jullie geen tips om hiermee om te gaan, want die heb ik zelf niet. Maar ik deel wel met jullie mijn tien bevindingen die de magie bewijzen achter deze kleine threenager fase

#1. Zelfzekerheid tot en met

Deze kleine wezentjes zijn niet bang van wat andere van hen denken. Staat er iets hen niet aan? Dan zullen ze dit snel duidelijk maken door te schreeuwen, te tieren, of te huilen. En dan maakt het niet uit waar of wie erbij staat. Het kan hen geen barst schelen wat omstaanders van hen denken. Wij als ouders daar in tegen voelen ons nog al snel beschaamd over wat omstaanders zullen denken, maar trekken zij zich geen hol van aan. Best heerlijk toch?

#2. Hun liefde is extreem

Ze mogen dan wel zonet even een woede uitbarsting gehad hebben op een openbare plaats, ze mogen misschien geuit hebben dat jij de ergste persoon ever bent omdat ze geen koekje kregen om zeven uur ’s morgens, hun liefde is groot. Ze zijn een kei in het troosten. Ze geven de liefste knuffels en zingen de liefste slaapliedjes. Ze vergeven instant en blijven je trouw, no matter what.

#3. Kleine nieuwsgierige ontdekkingsreizigers

Alles is zo interessant vanuit hun oogjes. De oogkleur van mama, de blaadjes aan de bomen, dingen die op de grond liggen, het opzoek gaan naar wat jou doet lachen. Het zijn kleine ontdekkingsreizigers die leren en ontdekken, de hele dag door. En het doet mij als mama realiseren dat ik veel te vaak dingen vanzelfsprekend doe. Vooral als ik op een ‘wat – is – dat – vraag’, maar moeilijk kan antwoorden omdat ik er veel te weinig bij stil sta.

#4. Ze lachen om alles, of toch veel

Ze vinden alles grappig, of toch meestal. Laten ze een windje dan zijn ze niet beschaamd, integendeel. Ze lachen nog eens goed met het feit dat dit kleine geluidje afkomstig was uit hun poepje. Ze lachen om de gekste geluiden en de gekste woordjes. Geniet ervan, want op een bepaald moment in het leven zullen ze niet langer lachen om jouw grapjes, maar zich schamen.

“Gisteren zaten we in de auto. Mijn man maakt een grapje en ik lach niet. Want het grapje was gewoonweg niet grappig. Mijn man zegt dat hij al geen grapjes meer zal maken waarop ik zeg dat het niet grappig was. Hoorden we plots op de achterbank Annabel giechelend zeggen; ik vond het wel grappig, papa”.

#5. Het zijn intelligente sponsjes

Threenagers zijn zo slim. Ze horen iets en ze nemen het op als kleine sponsjes. Ze zien logica’s die wij niet zien. Ze zijn zonder twijfel slim en leren op een sneltempo bij. Zo snel dat we het soms niet doorhebben. Ze zijn overtuigd van hun kennis. Ze pleiten voor hun waarheden.

“Een paar weken geleden beviel mijn nicht van een zoontje Matheo. Op vakantie beviel mijn andere nicht van een dochtertje Lexxes. Terwijl ik de foto’s toonde en Annabel vertelde dat tante Joyse een kindje had gehad negeerde ze alles wat ik zei. Het enige wat ze vroeg was waarom Matheo een strik op zijn hoofd had”.

#6. Het zijn kleine avonturiers

Kinderen hebben nood aan structuur en routine. Maar soms houden ze ervan om van het padje te gaan, letterlijk en figuurlijk. Ze mogen dan wel bang hebben van monsters, het zijn kleine avonturiers die vaak niet bang hebben van iets. Ze houden ervan nieuwe dingen te ontdekken of te ervaren. Ze zijn dapper, zonder twijfel.

“Wij hebben zo een lieve poes die regelmatig een cadeautje mee naar huis brengt. Een dode muis, een dode mol, zelfs een dode eekhoorn vonden we ooit terug in de tuin. Als ik het nog maar zie liggen panikeer ik al. Annabel stapt in de tuin, zet zich ernaast en roept dan “kijk mama”. Ieuw! “

#7. Ze kennen geen veroordelingen

Ze zien naar de wereld als iets moois. Ze geloven in alles en iedereen en zien niets slechts. Ze zien alleen maar het beste in de mensen. In tegenstelling tot volwassenen geloven ze dat iedereen lief en goed is. En misschien hebben ze wel eens gelijk. Wij als volwassenen hebben nogal snel een oordeel klaar over anderen, threenagers hebben dit niet. Zien ze iemand, dan stappen ze erop af, dan spelen ze samen. Zonder veroordeling.

#8. Ze hebben voor elk probleem een oplossing

Het zijn slimme wezentjes, de threenagers. Voor elk probleem kennen ze wel een oplossing. Oplossingen die voor ons vaak te weinig vanzelfsprekend zijn. Ze zijn behulpzaam en ze zullen je helpen. Als volwassenen denken we nog al snel kinderen af te schermen van onze problemen omdat ze het toch niet begrijpen. Maar je zou verbaasd zijn hoe pienter ze wel niet zijn.

“De papa van Annabel was jarig. Een hele voormiddag vroeg ik wat hij wou doen voor zijn verjaardag en het was steeds hetzelfde, dat hij niets wou doen. Ik voelde me er onrustig door, want wie wil er nu niets doen voor zijn verjaardag?! Annabel vroeg me wat er was en ik vertelde het haar. “Weet je mama, ik weet wat we gaan doen, we gaan met Ana en Elsa spelen”. En het was de beste oplossing, want mijn onrust verdween al snel. "

#9. Ze hebben de grootste fantasie

Volwassenen ontbreken veel te vaak aan een goeie portie fantasie. Heb je hier nood aan? Zoek dan de aanwezigheid van een threenager, want die beschikken hier perfect over. Ze zijn zo creatief ingesteld en ze maken de mooiste dingen. Een geschilderde cirkel is toch overduidelijk een raket? Het ene moment zijn ze dokters en dan weer piloten. Van een paar tuinstoelen bouwen ze een trein waarin je moet gaan zitten. Fantastisch, deze eigenschap!

# 10. Hun lach werkt aanstekelijk

Een threenager lacht met het hele lichaam. Als ze vrolijk zijn dan doen ze dit met hun hele lijfje. Het werkt aanstekelijk, geloof mij. Heerlijk die momenten dat een kind zoveel plezier heeft om niets en je alleen maar kan meelachen, omdat ze dat effect nu eenmaal hebben op je. Threenagers worden enthousiast voor de kleinste dingen ever. En dat is genieten.

Het ding is, ik haat mijn kind niet als ze weer eens de zoveelste woede uitbarsting op een dag heeft. Ik heb een hekel aan de onmacht die ik voel. Ik betwijfel dat ik ooit zal ontdekken wat de juiste reactie is. Of dat ik ooit het perfecte stappenplan ontwikkel. Maar ik weet wel dat ik nooit zal vergeten hoe fantastisch een threenager kan zijn.

Lees ook zeker deze: