Aan mijn vroedvrouw - Bedankt om er te zijn, prenataal, postnatale en nog lang hierna.

Lieve, lieve, allerliefste vroedvrouw.

Vandaag is het jouw dag; dag van de vroedvrouw. Geen betere dag om even stil te staan bij de impact die je had - en nog steeds hebt - op mij en mijn moederschap. Ik wil je graag oprecht bedanken, maar hoe doe ik dat? Hoe begin ik er zelfs aan?

Het was ergens, nog toen Annabel nog erg jong was, dat mijn pad het jouwe kruiste. Ik schreef me in voor een workshop EHBO. Ik herinner me nog dat ik meteen gecharmeerd was door jouw warme uitstraling en de liefdevolle vibe waar je mama's mee aansprak. Ik wist toen al, als ik ooit nog zwanger zou zijn, dan wilde ik jou als vroedvrouw.

Want weet je lieve vroedvrouw, dankzij je goede zorgen zou het ongepast zijn je enkel te bedanken voor de zorgen van Max. Als ik heel eerlijk mag zijn dan betekent je zorgzame oog voor mij, als mama, nog veel meer.

Je gelooft in mij, terwijl ik mezelf zo vaak in vraag stel. Doe ik het wel goed? Is mijn productie wel voldoende? Maak ik geen foute of slechte keuzes? En elke keer ben jij het die in me gelooft en het uitspreekt. Bedankt daarvoor. Want doorheen de weken geef je mij de kracht om ook in mezelf te leren vertrouwen, stukje per stukje.

Je gaf me de tijd om te genezen.

Die eerste dagen, ik was kapot. Mentaal, emotioneel en vooral fysiek. Een wandelend lijk. En jij was diegene die me verplichte om rust te nemen. Er zijn maar weinig mensen waar ik naar luister moet je weten, en toch deed ik wat je me zei. Kraambezoek kon wachten. Je sprak het uit alsof het zo simpel leek. En bleek dat het ook zo simpel was.

Je behandelde me zorgzaam en toch als een volwaardige moeder.

Wat logisch klinkt en toch is het dat niet. Want in de meeste gevallen durfde men mij wel eens bekijken alsof ik één of andere imbeciel was.. Ik had al een kind en blijkbaar moet je dan maar alles weten. Maar bij jou kan ik steeds mezelf zijn. Is geen enkele vraag te dom. Zelfs als ik een vraag meerdere keren stel, of iets niet begrijp, je legt het me opnieuw uit.

Lieve vroedvrouw,

Bedankt dat je deel uitmaakt van mijn tweede reis als mama. Niet zomaar af en toe. Maar altijd. Want elke keer mag ik je opbellen of een berichtje sturen. En zelfs als ik het niet doe dan stuur je uit jezelf of alles goed gaat. Een klein gebaar en toch ben ik elke keer onder de indruk van je oprechte interesse.

Ik weet dat al het bovenstaande voor jou vanzelfsprekend lijkt. Je doet je job, je doet wat een vroedvrouw moet doen. Ik zie het je al denken. Maar geloof mij als ik zeg dat ik mijn twee pollekes kus met een vroedvrouw zoals jij.

Bedankt om er te zijn, prenataal, postnatale en nog lang hierna.