Ben ik een slechte mama omdat mijn kind alleen moet spelen?

Ik vind het op dit moment één van de zwaarste en moeilijkste uitspraken die ik hanteer; ‘nee lieverd, nu moet je even alleen spelen. Mama gaat iets anders doen’. Het kan aan de blik liggen in haar puppy – oogjes, maar ik voel me instant schuldig als ik haar voorstel afwimpel. Is het echt zo fout om haar alleen te laten spelen? Maakt dit mij een slechte moeder die geen aandacht heeft voor haar kind? Neen. Gelukkig niet, en vandaag vertel ik jullie waarom.

Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar hier bij ons thuis loopt een energieke driejarige rond die houdt van spelen. Ik mag dan nog maar net thuiskomen van het werk, ze moet mij nog maar zien en de eerste vraag die ze stelt; mama gaan we spelen? Eerlijk toegeven, volgens mij is er geen idealere ontspanning na een drukke dag, dan een half uurtje bij mijn kind te gaan zitten en mee op te gaan in haar fantasierijke wereld.

Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik in het weekend minder enthousiast sta te springen om de hele dag me voor te doen als Ana van Frozen, haar tegenspeler te zijn bij de Bumba – memory en het paard waarop ze een hele dag mag klimmen. Soms heb ik in het weekend nood aan iets anders te doen. Te genieten van een kopje koffie op mijn gemak, of mijn wasgoed te sorteren zonder constant de vraag te krijgen of ik kom meespelen.

Ik vind het op dit moment één van de zwaarste en moeilijkste uitspraken die ik hanteer; ‘nee lieverd, nu moet je even alleen spelen. Mama gaat iets anders doen’.

De waardevolle betekenis van verveling

In mijn ogen amuseert mijn dochter zich in haar spel als ik of papa meedoen. Maar vanaf dat ze alleen moet spelen lijkt het alsof ze zich verveelt. Is dat verkeerd? Neen, helemaal niet. Want een kind moet zich nu eenmaal leren vervelen.

Wist je trouwens dat vervelen een aantal voordelen heeft?

Een kind leert zijn eigen voorkeuren en nuances kennen door verveling. In het begin voelt het best onaangenaam maar het doet hen ontdekken wie ze zijn, met wat ze graag spelen, naar waar hun voorkeuren uitgaan. Zo kan het perfect mogelijk zijn dat jouw kind een half uur geleden nog stond te zeuren dat hij zich verveelde, en je hem dan bezig ziet met een indrukwekkend bouwwerk of helemaal opgaand in een fantasiespel. Door deze innerlijke ‘drive’ leren ze zichzelf kennen. Daarnaast wakkert verveling ook de creativiteit aan van je kind. Want de beste ideeën ontstaan vaak uit verveling.

Ik groeide vroeger op met mijn twee nichtjes. In de weekends mocht ik vaak gaan spelen bij hen of logeren. Ik herinner me nog goed dat we ons vaak met drie verveelden. En toen schreven we op gele post – its suggesties op wat we konden doen. Daarna trokken we een kaartje of overliepen we onze ideeën. De uren nadien hadden we alvast een heleboel plezier!

Verveling zorgt ervoor dat kinderen zelfsturend spelen. Ze kiezen zelf hoe ze hun tijd spenderen en met wat. Door deze nieuwe manier van vermaken zelf in handen te hebben, zullen kinderen ook gelukkiger zijn. En tot slot werkt verveling ook erg motiverend. Want het zorgt ervoor dat kinderen probleemoplossend denken. Zie je wel dat verveling dus erg waardevol is?

Hoe leer je een kind alleen spelen?

Alhoewel ik zelf al getuige ben geweest van de voordelen van verveling bij Annabel, zijn er ook zeker momenten dat ze niet tot spel aankomt. Het kan ook soms gebeuren dat ik tien volle minuten ( Amen!) de tijd heb voor mijn wasmachine leeg te maken, voordat ze daar al terug staat met dezelfde vraag. Elk kind is anders, de tijdsindeling van ‘alleen spelen’, is afhankelijk van jouw kind. Ook zijn er genoeg momenten waarbij Annabel helemaal niet weet hoe om te gaan met het alleen spelen. Maar ook hier heb ik zo mijn tips and tricks.

1. Keuzestress

Soms heeft Annabel het moeilijk met starten omdat zij niet kan kiezen. Aan de hoeveelheid speelgoed zal het niet liggen, maar er zijn momenten dat ze niet weet met wat ze nu net wil spelen. Daarom ondersteun ik haar bij dit proces. Wij werken hier thuis met speelgoedbakken. Ik neem zelf een bak uit het schap en zet deze bij mij in de buurt, zo kan ze zelf beginnen rommelen en op ontdekkingstocht gaan. En geloof me, in elke bak zit wel iets waardoor ze zich gefascineerd voelt. Soms helpt het ook om opties te geven; ‘Wil je met de blokken spelen of kleuren?’.

2. Duidelijkheid en structuur

Na school krijgt Annabel standaard haar koekje en drank. Vervolgens speelt ze met papa en als ik thuiskom dan weet ze dat ik ook nog een half uurtje haar partner in crime ben. Op een zondag sta ik op met haar en moet ze ’s morgens alleen spelen. Ik hoef al niet meer uit te leggen waarom, want dan zegt ze; ‘mama moet voor school werken’. Door deze vaste structuur, bieden we als ouders duidelijkheid. Ze weet wat er van haar verwacht wordt.

3. Niet negeren

Een kind alleen laten spelen betekent niet dat we ons kind gaan negeren. Je moet zeker geen bang hebben om af en toe eens dichterbij te gaan en bijvoorbeeld een complimentje te geven. Ga niet het kind negeren omdat je bang bent dat hij dan bijvoorbeeld terug jouw aandacht gaat opeisen. Houdt de aandacht kort. Wanneer Annabel alleen speelt dan zet ik steeds één speelbak in de keuken, dat heeft ze het liefste. Het gebeurt dan regelmatig dat ze roept; ‘mama, kijk eens’. Ik reageer hierop en kan daarna gewoon verder werken.

4. Niet te veel in één keer verwachten

Alleen spelen is een principe dat kinderen moeten leren. Bouw dit dan ook op. Als je merkt dat het moeilijk gaat kan je ook werken met een soort van wekkertje. Vooral tijdens de eerste lockdown zijn wij dit beginnen doen. Annabel vroeg een hele dag aandacht en die kon ik haar helaas niet geven. Wij gebruikte toen een dagbord met pictogrammen, waarvan er één aangaf dat het tijd was om alleen te spelen. Ze kreeg dan ook een keukenwekkertje, zodat ze wist wanneer het speelmoment voorbij was. Nu hoeven we dit niet meer te doen.

Dus lieve mama, voel jij je volgende keer schuldig omdat je geen ‘tijd’ hebt om met jouw kindje te spelen? Niet nodig. Want alleen spelen is waardevol, net zoals verveling dat is. Zoek de juiste balans tussen alleen spelen en samenspelen. Want ook dat laatste is waardevol. Samenspelen is ook ontzettend goed voor de taalontwikkeling en de band tussen ouder en kind. De juiste mix vinden is dus ‘the key’.