Een eerlijke bekentenis van een overbezorgde mama.

Ik ben niet de gemakkelijkste mama om mee om te gaan. Ik ben een mengelmoes van alle eigenschappen die een moeder kan bezitten, het ene al wat meer dan het anderen. En helaas ben ik vaak de overbezorgde mama. En voordat heb ik me al vaak genoeg moeten excuseren. Genoeg.

Meer dan basis

Hallo, aangenaam. Ik ben Stephanie, mama van de geweldig mooie – en in mijn ogen perfecte – Annabel Julie. Sinds 25 juli 2017 staat mijn leven op zijn kop. Alle gevoelens die ik dacht te kennen, die betekenen niets in tegenstelling tot alle gevoelens die ik de afgelopen jaren heb gevoeld als moeder. Ik ben de creatieve moeder, de toffe en soms ook wel de strenge moeder. Ik ben de mama die staat achter responsief ouderschap en die mijn kind de wereld wil laten ontdekken. Die mag zijn wie ze wenst te zijn. Maar in het algemeen ben ik de overbezorgde mama.

Ik ben de mama die houdt van een open dialoog. Die graag van alles op de hoogte is met betrekking tot mijn dochter. Die standaard de vraag stelt aan de juf hoe de dag geweest is. Maar ik ben de mama die meer nodig heeft. Ik wil niet een gewone “ze had een goede dag”. Ik wil niet alleen weten of ze haar brooddoos flink leeggegeten heeft. Ik wil weten met wie ze speelt, wat ze gedaan heeft, waaraan ze plezier heeft gehad of net niet.

Is een update te veel gevraagd?

Ja ik ben de mama die verwacht dat ik op de hoogte wordt gehouden als mijn dochter bij je is. Als ze een nachtje logeert op een ander, wens ik ’s avonds een kort berichtje of ze slaapt en hoe dat ritueel verliep. Heeft ze iets gezegd? Zat ze met iets? Was ze blij of misschien ongelukkig? Heeft ze zichzelf in slaap gehuild of ging het vlot?

Ik wil ’s morgens een update, hoe verliep de nacht en is ze goed opgestaan? Als ik dit niet ontvang mag je er vanuit gaan dat ik bel, dat dit het eerste is wat ik doe als ik wakker word. Omdat ik nu eenmaal een moeder ben die graag op de hoogte is van hoe mijn dochter zich voelt.

Neen ik maak mij geen zorgen over jouw capaciteit. Als ik je niet zou vertrouwen dan had ik mijn dochter nooit met je meegegeven, daar mag je zeker van zijn. Dus beschouw mijn vragen niet als kritiek op jou, maar een kreet naar hulp of rust voor mezelf.

Een kooi

Neen ik ben niet de overbezorgde moeder die mijn kind wil opsluiten in een gouden kooi. Geloof me als ik zeg dat dit het laatste is wat ik wil. Dat is net het laatste wat ik wil. Ik verkies een open opvoeding, waarin mijn kind wordt opgevoed als sociaal wezen. Vol vertrouwen en zelfzekerheid. En soms ben ik niet de ideale persoon daarvoor.

Soms ben ik bang dat ik tekortdoe, omtrent het ouderschap onderschat ik me vaak. Erg vaak, te vaak… En alhoewel ik streef naar dat niet te doen betrap ik me erop. Dus ik vraag je niet om die update omdat ik jou niet vertrouw met mijn dochter. Ik vraag het je omdat ik er nood aan heb, om mijn bezorgdheid onder controle te houden.

Dus de volgende keer dat ik mijn dochter bij je afzet begin dan niet met te zeggen dat ik niet te veel moet bellen, dat alles wel goed zal lopen. Want dan voel ik me alleen maar slechter. Ik wil me niet iedere keer excuseren of mezelf verdedigen. Ik wil gewoon wat feedback, meer dan alleen: het komt wel goed.

Ik hoef niet te weten hoeveel stappen ze overdag gezet heeft, over wat ze allemaal bazelt of hoeveel keer ze op een voormiddag dronk. Met een meer dan oké zal ik al blij zijn.