Fly baby - onze eerste vliegervaring

Als je al die profielen op Instagram bekijkt van reizigers met kinderen, dan denk je vaak: 'hey, dat wil ik ook'. En dan geen reisje naar Frankrijk, neen Ijsland of Zeeland.. Hoe verder hoe liever. Want als een ander het kan, dan kan jij het toch ook?!

Maar zo simpel is het allemaal niet. Zo een eerste reis als ouders met een jong kindje kan een hele uitdaging zijn. Die uitdaging begint niet op het moment waarop je de vlieger opstapt.

Voor onze eerste vliegreis kozen we Tunesië. Zelf waren we er nog niet geweest en de vlucht duurde maar twee uurtjes. Voor ons lang genoeg aangezien wij tot de populatie behoorden waarbij de baby enkel wou slapen in haar bed.

Ik had me op voorhand voorgenomen dat ik niet ging proberen stressen en dat ik me vooral niets zou aantrekken van vieze blikken of onbegrip van medereizigers. Een vaste lezeres van 'smotherhoods' vroeg me naar onze ervaring.Dus bij deze ga ik ze ook zo eerlijk mogelijk proberen te verwoorden. Dus lieve mama, dit kan ik je vertellen....

De aanschuifplekken

Weet dat de vliegreis niet start vanaf wanneer je letterlijk een voet op het vliegtuig zet.

Onze vlucht stond gepland om 6 uur 's morgens. Daardoor moesten wij om drie uur 's nachts opstaan. Ook Annabel, die normaal slaapt tot een uur of zeven. We besloten haar pas wakker te maken als we zo goed als konden vertrekken. Dus wanneer de auto was ingeladen met koffers en wij onze jassen aanhadden haalden we haar uit haar bed. Pyjamaatje nog aan, warm aangekleed en rechtstreeks van bed naar autostoel. Tegen de tijd dat we in Zaventem aankwamen was Annabel uiteraard klaarwakker. Dus na het inchecken kleedde ik haar om en trok ik haar een comfy jogging pakje aan.

Weet dat het aan de bekende aanschuifplekken zoals de douane of de security het even op de tanden bijten is. Ik en mijn echtgenoot wouden het beide zo goed doen waardoor we elkaar alleen maar zenuwachtiger maakten. Je mag dan nog zo goed voorbereid zijn, alles hebben doorgenomen en afspraken hebben gemaakt, op zo een momenten loopt het waarschijnlijk allemaal fout. Je staat daar te sukkelen met in de ene arm een baby die wilt kruipen en aan de andere een bengelende luiertas. En je man staat daar te sukkelen met alle handbagage uit te pakken. #teamgoals ...

Laat Annabel dan ook net dan beslissen om haar keel open te zetten en te beginnen huilen...

Of aan de douane, waarin het lijkt alsof iedereen zijn geduld ver zoek is. Mensen zouden relaxed moeten vertrekken op vakantie. Maar de blikken van sommige mensen tonen duidelijk iets anders. Verdraagzaamheid, iets wat vele vergeten bij het inpakken van hun valies...

Weet dat het even duurt voor je effectief het vliegtuig opstapt. Alhoewel men al snel afroept dat het boarding time is, kan het soms nog een half uur duren. Gevolg; je zit daar al veel te vroeg te wachten aan de gate. Ik moet wel toegeven dat dit voor ons handig was. Annabel kon toen nog niet stappen en zat in de kruipfase. Daar staan wachten zorgden ervoor dat Annabel nog lekker kon rondkruipen. Als mama loop je er dan wel de hele tijd achter, maar dat namen we er met plezier bij.

Let the games begin

Je zit nog niet op het vliegtuig of je hebt je al tientallen keren geëxcuseerd bij de mensen omdat ze in de "weg kruipt". En als we dan eindelijk mogen boarden hoop je maar dat de dochter geen crisis krijgt en braafjes in je armen blijft tot je de stoel hebt bereikt. Voordat je de vlieger opstapt stress je nog even en doe je nog een klein schietgebedje dat de volgende twee uren een makkie zullen zijn.

Weet dat wanneer je het vliegtuig opstapt je blikken liever zou willen ontwijken en dat er effectief mensen zijn die je ziet denken: 'Oh nee, een baby aan board'. Weet dat dit een rot gevoel is en dat je hoopt dat je hen een poepie kan laten ruiken met die geweldig flinke baby van jou.

Je haast je om snel op je stoel te geraken zonder teveel mensen te moeten lastig vallen en je hoopt maar dat je niet in de buurt zit van een 'kinderhater'.

En dan zit je daar. Oef, je hebt het gehaald. Je zit neer en je hebt je baby nog bij jou. Alles onder controle? Right, let the games begin...

Je hebt gezorgd voor een tas vol afleiding; nieuw speelgoed, voldoende koekjes en ja... Ook de iPad mag mee, en de limiet op schermtijd, die is vandaag niet van toepassing. Bereid je al maar voor op (in ons geval) twee uur durende Bumba - deuntjes.

De stewardess komt langs en je kan niet afleiden of ze al dan niet pro baby's is aan boord. Ze geeft je een extra kinderriem en legt kort uit hoe deze werkt. Ze herhaalt de gouden tip: een flesje geven bij het opstijgen en dan lukt het meestal wel. Oké, ze legt (onbewust) nog eens extra druk op mijn schouders en mijn zenuwen zijn nog steeds actief. Dus wanneer het eerste teken van vertrek wordt aangegeven komt ze ons nog eens expliciet vertellen dat we de dochter op onze schoot moeten vastbinden. Dus braafjes doen wij wat er van ons wordt verwacht. Annabel heeft er gelukkig niet te veel aandacht voor en is afgeleid door haar koekje.

Maar tegen de tijd dat we effectief op de startbaan aankomen, heeft onze dochter natuurlijk door dat ze geen bewegingsvrijheid meer heeft. Gevolg: een boze baby die wilt rechtstaan op mijn schoot. Ik tel af voor we opstijgen en tegen dat we de lucht ingaan zijn wij de ouders met een huilende baby op de achterbank. Ik zie de blikken van medelijden, ik zie de blikken van troost en ik zie ook de blikken van minachting en irritatie. Ik zie ze allemaal. Maar vooral zie ik die blik in mijn dochters ogen en hoop ik dat het signaal snel komt dat de riemen uit mogen.

Want vanaf dan heb ik een créme van een baby aan boord gehad. We zorgden voor genoeg afwisseling tussen speelgoed, eten en Bumba. Afwisseling tussen mama en papa. En de landing was een makkie. Stiekem maakte ik haar pas vast als ik wist dat de landing daar effectief zat aan te komen en dus niet een half uur op voorhand.

Geen enkele vlucht is hetzelfde

Maar lieve mama, weet dat het op een ander veel simpeler lijkt en dat je pas op het moment zelf zult ontdekken hoe je baby omgaat met de vliegreis. De ene vlucht is de andere niet. Sommige baby's slapen lekker door, andere zijn dan weer lekker actief. Wij behoren tot team nummer twee uiteraard..

Weet dat je je voor niets hoeft te schamen, maar dat de kans bestaat dat je dit wel zult doen. Je baby heeft evenveel recht op dat plekje in het vliegtuig als een ander. Vergeet dat vooral niet. En ik weet, het is makkelijk spreken.

Last, but not least

Last but not least heb ik mijn meest hulpvolle tips verzameld om jullie te 'ondersteunen':

- Lang leven de draagzak:

Niets zo fijn als je baby dragen en dan ook nog eens twee handen vrij te hebben. Na onze landing hebben we Annabel meteen in de draagzak gestoken. Zo konden we makkelijk overstappen van vliegtuig naar transferbusje. Annabel viel ook meteen in slaap, dus echt wel handig tijdens het wachten op de bagage en onze visum.

- iPad toegelaten:

Ik ben best wel een strenge mama op vlak van schermtijd, maar in dit geval: carte blanche. Zolang dat scherm mijn dochter bezighoudt en zij zich hiermee amuseert laat ik haar lekker doen. Althans, tot we geland zijn.

- Food, food en nog eens food:

Niets zo afleidend als een koekje of een versnapering. Daarmee is die van ons wel effe zoet ;-)

- Papieren bij de hand:

Een goede organisatie is een goed begin. Maar het meest belangrijke is dat je alle papieren (identiteitskaart en tickets) bij de hand houdt. In een apart zakje of op een plek waar je snel bij kan. Dat bespaart je al een heleboel stress.

- Not fashion, but comfy:

Oké de kleerkast van mijn dochter puilt uit van de meest mooie setjes en ik kan vaak niet kiezen. Ik vind het heerlijk haar mooi aan te kleden en doe niets liever dan shoppen met/voor mijn sidechick. Maar voor tijdens het vliegen ben ik opzoek gegaan naar een comfy jogging pak. Zo kon ik haar makkelijk aan - en uitkleden, verschonen, ... en ik moet toegeven dat die roze basketters de outfit toch wel af maakten.

(PS: dit telt ook voor mama! )

- Nieuw speelgoed;

Deze tip heb ik zelf ergens opgedaan maar wat voor één. Nieuw speelgoed! Voor we op vakantie vertrokken kocht ik een lievenheersbeestje dat lichtjes maakten en uiteraard ook geluid, plus nog enkele kleine nieuwe spulletjes. Wanneer ik merkte dat Annabel het 'lastig' kreeg verraste ik haar met iets nieuws. Succes verzekerd.

- De ultieme tip: AFWISSELING:

De tip der tips, het belangrijkste woord in mijn gouden raad is afwisseling. Zorg voor afwisseling. Maak van de vlucht een afwisseling van verschillende momenten, activiteiten, ervaringen... Bied niet alles in één keer aan. Laat speelgoed in een aparte koffer en haal zelf ding per ding eruit. Was Annabel iets moe, dan legde ik het ook meteen uit haar zicht. Zo kon ik datzelfde wat later weer bovenhalen en was haar interesse terug geprikkeld. Wissel af met spelen, boekje lezen, verzorging, TV, uit het raampje kijken ...

Misschien is die vliegreis niet wat je ervan hebt verwacht of misschien net wel. Maar het is zeker geen reden om het niet nog eens te proberen. Tijdens het opstijgen in de heenreis was het voor Annabel verschrikkelijk. Maar wanneer we opstegen terug richting België hadden wij een vrolijke dochter. Heeft ze geen enkele kick gegeven. Geen enkele vlucht is hetzelfde. Dus moest het niet gaan zoals je gehoopt had, ontneem jezelf en je baby zeker niet de kans om nog een keer te vliegen. Want alhoewel het echt stressen is, en het me zeker vijf jaar van me leven gekost heeft, zou ik het zo overdoen.

PS aan de mama die me vroeg dit artikel te schrijven: laat me alvast weten hoe die van jullie ging. Heel veel plezier xoxo

#smotherhoods #motherhood #momlife #flying #firstflight #babysfirstflight #vacationtimes #momblog #blogger