Ik verloor mezelf niet in het moederschap

Ik hoorde vaak zwangere vrouwen zeggen dat wanneer ze zouden bevallen, ze hun hele leven zouden richten op de baby. Al de rest zou er niet toedoen. Ik vond het altijd vreemde uitspraken. Want hoe kon je van de ene op de andere dag jezelf wegcijferen voor een kind? Hoe was het mogelijk je eigen gevoelens, gedachten, onzekerheden, uit te schakelen, in functie van jouw kind?

Ik kreeg mijn dochter en het klopt; vanaf seconde één was zij mijn wereld. Maar ik was er ook nog. Ik kon mijn gevoelens niet zomaar uitschakelen, de vermoeidheid, de explosie van hormonen die zich had afgespeeld binnenin mij. Het gevoel dat ik het niet leek te kunnen. Ik mistte een momentje voor mezelf. Mijn hele dag draaide rond mijn dochter. Als ze wakker was voedde ik haar, als ze sliep hield ik ze voortdurend in het oog. Een momentje voor mij alleen in de douche was uitzonderlijk.

Ik genoot van de dagen samen met mijn dochter, in onze intieme cocon. Ik vond het heerlijk te ontwaken terwijl ze naar me staarde. De kraaitjes die aangaven dat ze honger had. Ik vond het geweldig om nog even te snoozen in bed, terwijl zij aan mijn borst at. De hele dag stond in het teken van haar. Mijn haren zagen er niet uit, ik liep vaak in pyjama of oversized trui. Ik rook mezelf, de geur van zure melk die op me was blijven plakken dankzij de reflux.

Ik was zo bang dat ik mezelf als persoon aan het verliezen was. Beetje bij beetje, dag per dag. Ik was bang te veranderen in de vrouw die na haar bevalling alleen maar moeder was en niets meer.

Ik vocht er tegen, ik wou mijn gelijk halen; ik zou niet die vrouw worden. Ik zou de wereld bewijzen dat ik naast het moederschap ook gewoon nog mezelf was. De vrolijke, enthousiaste sfeermaker, diegene die iedereen mee op de dansvloer kreeg en die hield van spontane avonturen. Maar de waarheid is dat ik mezelf niet verloor in het moederschap. Mijn persoonlijkheid kreeg er een verrijking bij.

Vanaf dat ik mama werd bevond ik me in een nieuwe rollercoaster, een trip die me nieuwe dimensies toonden. We bevinden ons in een hele andere fase van het leven en het veranderd ons.

Het vervormt elk element in ons. Ik ben inderdaad veranderd en eerlijk toegeven, ik werd een nog betere versie dan ik al was.

Dankzij mijn dochter die me soms helemaal gek maakt, ben ik meer dan ik ooit was. Mijn haren zien er soms ontploft uit omdat ik nog niet de tijd heb gehad me op te maken. Alhoewel ik het haat om te laat op een afspraak te komen moet ik me vandaag de dag soms ontzettend haasten dat doel te bereiken, vaak iets waar ik niet in slaag. Maar ik houd van mezelf, ik houd van de persoon die ik ben geworden.

Mijn dochter heeft mij uitgedaagd. Ze heeft ervoor gezorgd dat ik nieuwe kanten in mezelf heb ontwikkelt waarvan ik dacht dat ik ze nooit zou hebben. Ze doet me groeien.

Ik ben een betere schrijver dankzij haar, ik durf mijn werken online gooien, ik schreef een boek. Allemaal dankzij haar.

Ik ben een enthousiaste leerling geworden, want bij elke mijlpaal ging ik opzoek naar oorzaken en gevolgen, naar theorieën binnen de pedagogiek, dankzij haar.

Ik ben een betere vriendin geworden, ik luister beter, houd mezelf meer in om mijn mening op te dringen naar anderen. Dat leerde ik dankzij haar.

Ik ben een betere echtgenoot geworden, een betere kokkin – of ik doe toch een poging tot -, ik ben minder egoïstisch en ik heb meer liefde, allemaal dankzij haar.

Ik ben misschien niet langer de feestganger die op de dansvloer staat tot sluit en die een kei was in het drinken van shotjes. Ik zie er misschien niet altijd zo op en top uit, maar geloof me, mijn volledige zelf is in ontwikkeling en in groei. En dat had ik nooit bereikt zonder haar.

Ja, ik geef eerlijk toe; ik ben zo een vrouw die door het moeder worden is veranderd. Maar het is het allerfijnste groeiproces dat ik ooit heb meegemaakt. Ik vecht niet langer om mijn oude ik te bewaren. Ik vecht niet langer om het tegenovergestelde te bewijzen aan vrienden. Ik ben vandaag de dag wie ik ben en wie ik hoor te zijn.

Ik verloor mezelf niet in het moederschap; ik ben mezelf nog meer geworden. En dat voelt verdomd fijn.