In geval dat je het nodig hebt: je bent meer dan genoeg, mama.

Iedereen weet dat ik geen fan van was van de dagen in het ziekenhuis. De drukte, het vele (goedbedoelde) bezoek. Het was me allemaal te veel. Daarom sta ik altijd wat voorzichtig in de kamer als ik zelf op babybezoek ga. Ik herinner me nog de energie die het me koste. Ik voorzie altijd dat onze visite niet te lang duurt en dat wanneer er andere aankomen ik vertrek. Want sinds ik het zelf heb meegemaakt weet ik hoe verdomd vermoeiend het is. De druk om de schijn op te houden dat alles goed gaat is zwaar.

Een van mijn vriendinnen was bevallen van een prachtige dochter. Hoe goed ze ook haar best deed om zich sterk voor te doen zag ik dat ze moe was. Ze was blij met het bezoek. Maar ik zag door de façade dat ze uitkeek naar het moment dat iedereen zou vertrekken. Toen we aankwamen zat de kamer vol met familieleden. Luidruchtig, gelukkig en blij met het nieuwste familielid. Iedereen zat verspreid in de kamer wat ervoor zorgde dat er tientallen conversaties plaatsvonden, waarvan ik geen enkele kon volgen. Ondertussen zocht de nieuwe mama haar weg in het moederschap. Haar dochter had krampen na de voeding. Ze sloot zich af in de badkamer met de baby. Haar dochter huilde en zij deed mee. Naar haar gevoel kwam de verpleging niet snel genoeg met hulp. Niemand kon haar zeggen wat er misliep en wat er aan gedaan kon worden. Mijn vriendin vond dat ze suckte in het moederschap. En het was nog maar dag twee van haar nieuwe rol.

Het brak mijn hart. Ik voelde met haar mee en werd terug gebracht naar mijn eerste uren als moeder. Hoe verloren in mij voelde. Hulpeloos en onzeker. Ik ging mee de badkamer in en troosten haar. Ik beloofde haar dat het goed zou komen. Maar ze geloofde mij niet en dat begreep ik. Ik zou mezelf ook nooit gelooft hebben twee jaren geleden. Ik weet nog hoe onzeker ik me voelde en het slechte zelfbeeld dat ik van mezelf had als moeder. Ik herinner me nog waarom ik ooit begon aan mijn blog. Want hoe hulpeloos we ons soms voelen, een moeder heeft niet veel meer nodig dan een reminder op regelmatige basis, dat we het goed doen, dat we meer zijn dan genoeg.

Daarom deze reminder, aan alle mama's out there:

Wanneer je het gevoel hebt dat je het licht aan het einde van de tunnel niet meer ziet, ik zie hoeveel je van je kindje houdt. Ik me ervan bewust dat je onzeker bent, twijfels hebt en het soms gewoon niet kan vatten, maar zo is het moederschap. Vermoeiend, nachten die doorbroken zijn, een energiepeil die op een laag pitje staat. Maar laat me je eraan herinneren dat de liefde die je voelt voor je kindje, het allemaal waard is.

Lieve mama, ik zal je nooit vragen om je nieuwe baby vast te houden op kraambezoek omdat ik weet hoe moeilijk het is om een bad te creëren met dat kleine wezentje dat bij jou hoort. Je zoekt zelf nog je weg, je hebt je baby net negen maanden gedragen en moet hem dan delen met anderen. Je vindt het fijn dat andere jouw baby graag zien. Het effect dat jouw baby'tje op anderen heeft is magisch. De liefde straalt eraf. Maar het gaat ook allemaal een beetje snel voor je.

Laat me je er aan herinneren dat jouw kindje je graag ziet. Ook al voel jij je schuldig omdat je moet gaan werken of omdat je iets voor jezelf gaat doen. Je bent een hele dag bezig, ook al ben je niet bij je kindje. De hele dag door ben je bezig met te functioneren op het werk. En 's avonds is je kindje zo blij dat je terug bent.

Jouw kindje ziet je graag. Je bent haar/zijn alles. Jouw armen zijn een veilige haven waar ze in slaap kunnen vallen. Waar ze zich veilig voelen. Iedere keer dat jouw handen door zijn/haar haartjes gaan voelen ze de rust. Dat gevoel is zoveel waard. Dus ook al heb jij er een k*tdag op zitten, voor jouw kindje maakt het niets uit. Je bent meer dan genoeg.

Dus wanneer jij je tekort voelt doen voor jouw kindje, weet dan dat ik beter weet. Ik heb je afspraakjes zien cancelen. Ik heb je vroeger zien vertrekken van op een feestje. Je kindje zal zich herinneren hoe speciaal jij was, wat je allemaal deed voor hem/haar. Het gevoel dat jij hen bezorgde, dat blijft bij. Niet de keren dat jij je tekort voelde omdat je langer moest werken of omdat je het afwasmachine wou vullen in plaats van wat langer te spelen met je kindje. We doen het allemaal. Voel je daarom niet schuldig.

Jij bent de thuishaven. Het centrum. Jij bent een geschenk.

Laat mij je er vooral aan herinneren mama, je bent niet alleen. Het plezier en ook de pijn. Het schuldgevoel. De vermoeidheid. Het geluk. Wij mama's, we hebben het allemaal gevoeld. We weten hoe het is, dat je het gevoel hebt dat je niet genoeg bent, maar dat ben je wel. Jij mama, bent meer dan genoeg.