It's girlstime: shop till ya drop! -onze eerste girlsday naar de Meir!

Eindelijk had ik na een intense, drukke periode van wedstrijden, kamperen voor de kleuterschool (leer er alles over: hier!), dansen en workshops creëren had ik ein - de - lijk een vrije zaterdag. Omdat mijn echtgenoot overdag moest slapen voor zijn nachtwerk, was het dus ik en Annabel. En daar keek ik naar uit. Want op onze agenda stond een dagje shoppen.

Vanaf ik wist dat ik een #girlsmom ging worden zag ik het al voor mij; mama en dochter als één team. Ik zag ons samen naar de kapper gaan, onze nagels pimpen, toneel, theater en dan vooral samen shoppen. Dus ik besloot dat ik maar die verwachting om te zetten naar de praktijk. Dus zaterdag stond er een dagje winkelen op de agenda.

Annabels fantastische meter woont in de omgeving van Antwerpen. Daarom koos ik voor de Meir. Want als eerste girls - shop - trip was dit toch de beste locatie? :-) Lol!

Met de trein naar Antwerpen centraal

Ons avontuur begon 's morgens. Om half 11 zouden we de trein nemen. Maar was dit idee wel goed doordacht? Ik had al een keer de trein genomen met Annabel, maar dan was ze nog geen twee maanden oud en lag ze lekker dichtbij in de draagzak.

Nu zou ik moeten sleuren met een buggy, een luiertas en een actieve peuter... En dat allemaal alleen! Waar was ik aan begonnen?

Annabel was nooit echt een fan van de buggy. Zeker niet sinds ze zelfstandig kan lopen. Dan weigert ze resoluut om plaats te nemen in de vierwieler. Haar dan oppakken en er toch in zetten zorgt dan voor een concert van geschreeuw.

Maar ik moet toegeven dat het vandaag beter ging. Ik liet de auto staan en maakte een wandeling van twintig minuten naar het treinstation. Annabel leek het wel fijn te vinden. Pas tegen de eindbestemming begon ze te zeuren. Maar aangezien de treinen dichterbij kwamen was dit een geweldige afleiding. Op het perron nam ik haar uit de buggy. Ik liet haar wat rond huppelen maar de treinen die voorbij reden waren één en al fascinatie voor Annabel. Dus bleef ze netjes op mijn schoot zitten kijken met grote ogen.

We hoefde maar tien minuten te wachten. Al snel kreeg ik stress. Hoe zou ik die buggy op de trein krijgen? En zou het me lukken voor de treindeuren dicht zouden slaan. Ik ben al een gigantische stresser, deze situatie maakte het er niet makkelijker op. Dus besloot ik iets te doen wat ik anders nooit zou doen: hulp vragen.

Dus als een zelfzekere mama liep ik naar een koppel op het perron en vroeg hen of ze me zouden willen helpen met de buggy op de trein te krijgen. En toen antwoorden de vrouw doodleuk: 'Gho, neen sorry'. Ja daar stond ik dan. Nog meer stress!

Toen de trein aankwam probeerde ik vooral kalm te blijven. En gelukkig was er wel een behulpzame papa die - zonder het zelfs te moeten vragen! - mij eventjes op de trein hielp. Annabel vond de treinrit geweldig.

Slapende baby

Geld moet rollen, of toch in functie van mijn dochter. Ik ben zo een moeder die elke dag wel iets nieuws zou kunnen kopen, want eerlijk toegeven: mijn dochter staat met alles. Dus ja, ik ben die gekende moeder die met kapotte onderbroeken rondloopt. Want shoppen voor Annabel is wat ik fijn vindt. En de tegenargumenten van 'ze groeit er zo uit', brengen mij niet van de wijs.

Sophie stond ons op te wachten aan het perron. Toen ik de trein uit was voelde het alsof ik mijn eerste overwinning van de dag had behaald. Een kleine high five tussen mij en de dochter. En raar maar waar, deed Annabel er ook niet moeilijk over om te blijven zitten in de buggy. Dus zo konden we de ene winkel naar de andere doen. Sophie was opzoek naar een lange jurk en ik kocht alles wat ik mooi vond voor Annabel. Hema, H&M, JBC, ... De buggy vulde zich meer en meer met zakjes onderaan.

Het was toen we rondliepen in Primark dat het verdacht stil was in de buggy. En toen ik even een check up deed wist ik niet wat ik zag:

Jawel dames en heren! Mijn dochter, die anders uren lang vecht tegen haar slaap, had de rust gevonden, in Primark dan nog wel! Voor de eerste keer was ik eens de mama met de slapende baby. Ik zag alle ouders glimlachen en voelde hoe hun hart week werd bij het zien van mijn schattige SLAPENDE peuter. Ik hoorde zelfs een papa zeggen tegen zijn kind: 'kijk dat kindje slaapt ook!'.

Oh my God, wie had dat gedacht?!

Het middagdutje was van korte duur, maar hey deze mama is weer fier. Nogmaals een high five voor mij en mijn dochter. Al moet ik wel bekennen dat ze met een serieus 'ochtendhumeur' opstond, maar kan ik het haar kwalijk nemen? Lol.

Na het hele winkelgedoe en het goeie verloop ervan, verdient deze mama een goeie cocktail. En dat die goed was!

Sinds ik wist dat ik een #girlsmom zou worden zag ik ons al gaan shoppen. En eerlijk toegegeven, na vandaag, kijk ik al uit naar de volgende. Ik had een heleboel stress op voorhand omtrent eten, patatjes, dutjes, een hyperactieve peuter. Maar wat een top dag hebben wij gehad.

We zijn 's morgens om half tien vertrokken en kwamen thuis om 17 uur. Wesley was enthousiast om ons te zien en kon nog lachen met het aantal zakken. Dus nogmaals een high five voor ons! En Annabel? Die is als een blok in slaap gevallen.

Oh en kan iemand de NMBS laten weten dat het station van Sint - Katelijne Waver absoluut niet 'babyvriendelijk' is... Want probeer hier maar eens naar het perron te geraken met buggy en kind...