Mama worden zorgden ervoor dat ik mijn dromen ging najagen

Voor vele is mama worden een tijdperk waarin ze alles op een rijtje hebben. Zo was het ook bij mij, althans dat dacht ik. Er bestond geen enkele twijfel over dat mijn partner de vader van mijn kinderen zou worden. Maar eerst wilde ik trouwen, een vast contract hebben en een eigen huis. Pas toen die doelen afgevinkt werden van mijn lijstje, besloot ik om te starten aan kinderen.

Vanaf dat ik mama zou worden zou mijn hele leven draaien rond mijn kind. Mijn eigen dromen zette ik aan de kant. Logisch toch?

Je besluit om aan kinderen te beginnen, dus dan werd dat jouw nieuwe levensdoel. Maar ik realiseer me nu, dat ik nooit mijn dromen zou najagen zonder mijn dochter. Want sinds haar komst ben ik beginnen nadenken.

Schrijven was altijd al een grote passie. Ik schreef als kind eigen verhalen. Maar het was pas toen ik moeder werd, ik er effectief iets mee deed. Die droom, daar ben jij nu getuige van. Mijn moederlijke issues, twijfels en zorgen deelde ik op papier. Als een soort van schrijftherapie. En toen besloot ik die pure, oprechte gevoelens te delen met onbekenden.

Dat er twee jaar later ook effectief een boek met mijn naam in de winkelrekken zou liggen, is een uitgekomen droom die ik vandaag de dag nog steeds niet geloof. Als ik plots van onbekenden een berichtje in mijn inbox krijg, die me vertellen hoeveel ze aan mijn woorden gehad heb, dan knijp ik nog steeds in mijn armen. Als ik te horen krijg dat de tweede druk uitverkocht is, denk ik nog steeds wtf?!

Ik zie mensen teksten liken, delen, citeren. Een droom die enkel en alleen maar is uitgekomen dankzij mijn dochter. Want zonder haar had ik dit nooit gedaan.

Ik wilde altijd al leerkracht worden. Jongeren inspireren, lessen voorbereiden, kinderen helpen dingen te begrijpen. Alleen vond ik mezelf altijd te dom. Studeren was niets voor mij. De grote hoeveelheid leerstof was niet aan mij besteed. En toch heb ik het altijd jammer gevonden, dat ik het nooit geprobeerd had. Toen ik mama werd bleef die droom in mijn hoofd spoken. En na een goed gesprek met vrienden besloot ik te springen. Een week later schreef ik me in op de hogeschool. En kijk nu, sinds eind juni ben ik afgestudeerd met hoge onderscheiding.

Dankzij mijn dochter had ik het lef om te springen, om de droom met beide handen vast te nemen.

Dankzij mijn dochter had ik het lef om te springen, om de droom met beide handen vast te nemen. Om haar te bewijzen dat wat men ook over jou beweert, jij de regie in handen hebt. Jij diegene bent die het waarmaakt en het moet doen. Sterker nog; dat het mogelijk is. Zonder haar had ik nooit het lef gehad.

Ik ben nog maar drie jaar mama en in die tijd heb ik meer dromen doen uitkomen dan ooit. Dankzij haar. Want voordat ik mama werd vond ik mezelf niet belangrijk genoeg. Sinds ik haar heb, schat ik mezelf meer naar waarde. Door haar en voor haar. Zonder haar had ik nooit de ballen gehad.