Mijn goede voornemens - hoe zijn die nu echt verlopen?

Vorig jaar, op dertien januari om precies te zijn, zette ik mijn goede voornemens van 2019 online op smotherhoods. Hoewel ik nooit echt in die dingen geloofde, heb ik me er vorig jaar toch aan gewaagd. Ik heb ze toen met de lezers van smotherhoods gedeeld, dus dan lijkt het me ook maar fair genoeg een evaluatie te houden, en die ook te bespreken met jullie. Dus vandaag, 31 december blik ik terug naar het afgelopen jaar en naar die goeie voornemens die ik voor mezelf had opgesteld.

1. Ik ga trainen in geduld hebben.

Yes, de eerste mag ik al flink afvinken. Want ik mag eerlijk bekennen dat ik hier echt wel in geslaagd ben. Oké, ik moet eerlijk toegeven om één of andere reden ben ik minder gevoelig aan stressvolle momenten. De borstvoeding, het leren lopen, ... Die mijlpalen, het lijkt alsof ze vanaf de peuterfase verdwijnen of toch minder aanwezig zijn.

Uiteraard zijn er nog momenten waarin mijn geduld ontzettend hard wordt uitgedaagd . Denk maar aan de zindelijkheid. Annabel is twee sinds juli en gaat binnen één maand naar school. Pipi doen is geen probleem, maar stoelgang... Dat lijkt maar niet te lukken. Soms zit ik met mijn handen in het haar, maar dan breng ik mezelf tot rust. Want het zal ooit wel lukken. Op haar tempo.

Mijn eigen geduld daar in tegen lijk ik meer onder controle te hebben dan een jaar geleden. Ik betrap me er soms op dat ik nood heb aan tellen tot tien, maar dan doe ik dat gewoon. Voor buitenstaanders kan het een belachelijk zicht zijn, maar voor mij helpt het wel. En dat is het belangrijkste, toch?

2. Ik ga meer tijd maken voor vrienden.

Hoe positief we ook gestart zijn bij de vorige, hier moet ik even op de rem gaan staan. Mijn veilige cocon is nog steeds mijn geliefde plekje. Alhoewel ik vroeger lekker sociaal was, niet thuis kon blijven en altijd maar op stap wou, verkies ik vandaag de dag liever mijn zetel en een goeie Netlix - show. Maar hier heb ik ondertussen vrede mee. Ik heb geen behoefte om elke avond een berichtje te krijgen met één of andere uitnodiging.

Wat niet wilt zeggen dat ik één of andere enige eenzaat ben. Mijn vrienden zijn belangrijk. De afspraakjes vinden niet dagelijks plaats, maar ik geniet er des te meer van als we samen zijn, met of zonder kinderen. Dus neen, in dit voornemen ben ik niet geslaagd. Maar het heeft me wel geleerd dat ik hier ook niet zo een groot belang aan hecht, dan dat ik vorig jaar nog dacht.

3. Ik ga mijn lichaam gezond blijven onderhouden.

Ja, de nummer één van de goeie voornemens bij ieder persoon. Mijn dieet staat niet meer strak op schema. Maar mijn gewicht is stabiel, alhoewel dat ik na de feestdagen best even kan schrikken!

De grootste boosdoener? Waarschijnlijk de wijn en de roze gin.

Dus - alhoewel ik het dit jaar goed heb gedaan - mag ik deze zeker niet uit het oog verliezen in de loop van het nieuwe jaar.

4. Ik ga mezelf meer rust gunnen.

We nemen één minuut om mij in het gezicht uit te lachen? Diegene die mij iets of wat kennen wisten op voorhand dat deze één grote mislukking zou zijn. Laten we even kijken wat ik het afgelopen jaar gerealiseerd heb. Ik behaalde mijn diploma van creatieve therapeute, ik stopte met dansles geven om daar in de plaats van terug naar de hogeschool te gaan, twee dagen per week! Ik ben nog steeds intensief bezig met mijn demoteam.

Dus neen, mezelf rust gunnen, daar ben ik helaas in gefaald. Misschien moet ik me even wat credits geven, misschien moet ik er vrede met nemen dat ik mezelf altijd op de laatste plek zet als het komt op mezelf wat rust gunnen? Of... Misschien moet ik mijn voornemen van vorig jaar lichtjes aanpassen? Misschien moet ik dit jaar maar eens uitzoeken wat 'rust' voor mij betekent. Want op dit moment heb ik geen flauw idee wat ik moet verstaan onder 'rust'. Dus oké, ik heb deze niet bereikt, maar ik heb er wel iets uit geleerd. In 2020 start ik mijn zoektocht naar de definitie van rust, of toch mijn persoonlijke definitie.

5. Ik ga mezelf niet langer schuldig voelen om wat me - time.

Annabel die op een zondagavond bij haar grootmoeder gaat slapen zodat ik wat langer kan snoozen? No problem! Annabel die een dag naar de onthaalmoeder gaat, terwijl ik thuis ben? No problem! Annabel die ik voor de TV zet zodat ik in alle rust mijn kop koffie kan opdrinken? No problem! Een pizza insteken zodat ik langer met haar op stap kan in plaats van aardappelen schillen? No problem. Heb ik ondertussen voldoende bewezen dat ik dit voornemen geknald heb?!

En Amen! Ik ben zo blij met deze vooruitgang. Zonder schuldgevoel kan ik genieten van me - time. En dat lieve lezers, voelt hemels!

6. Ik ga hulp leren aanvaarden

Deze kon ik nooit behalen en ik besef nu waarom. Ik kan geen hulp aanvaarden als ik er zelf niet om durf vragen. Ik vraag wel grootouders om te babysitten als er iets geplant staat, maar daar buiten zal ik niet om hulp vragen. Waarom niet? Omdat ik dit nog steeds aanvoel als falen. Belachelijk, i know. Dus misschien dat ik deze best nog even uitstel tot volgend jaar?

7. Ik ga wat vriendelijker worden voor mezelf.

Ik zou stoppen met me te spiegelen aan anderen, me niet te verliezen in datgene wat ik niet leek te kunnen en misschien ben ik daar onbewust wel in geslaagd. Het is tot nu, op dit moment dat ik dit schrijf, dat ik me realiseer dat ik dit echt weinig gedaan heb. Eerlijk waar, ik ben niet perfect. Dus er zullen wel momenten geweest zijn dat ik dacht; oh dat wil ik ook. Maar die gedachten zijn gedaald.

Ik ben trots op mezelf als mama. Als mens is een ander paar mouwen, maar als mama doe ik het verdomd goed. Ik ken mijn dochter, ik weet wat ze leuk vind en ik strijd steeds voor het beste. Ik zal alles doen wat ik kan, en daarin ga ik ver. Heb je mijn kampeeravontuur al gelezen om haar ingeschreven te krijgen in de school die maar twee vrije plekjes had?! Ja, voor mijn dochter ga ik ver. Ik doe wat een goeie moeder - in mijn ogen - doet. Grote en kleine dingen.

Maar ik maak ook fouten en dat maakt me des te meer de moeder waar ik trots op ben.

We kunnen dus vaststellen dat ik mijn zeven goede voornemens van 2019 niet behaald, of toch niet allemaal. Was het de moeite, om mezelf wat goede voornemens te geven? Eerlijk waar, ik heb deze blog pas terug gelezen toen ik wist dat ik een throwback wou doen. Maar maakt het iets uit? Ik heb de afgelopen 365 dagen mij niet constant gefocust op mijn goede voornemens. Ik heb de afgelopen 365 dagen geleefd. Ik heb goeie en slechte dagen gekend. Dus misschien gooi ik die goeie voornemens voor 2020 overboord. Happy new year!