Mijn portie geluk

Elke avond hetzelfde ritueel: pyjamaatje aan, nog een flesje en naar boven. Een beetje gemor omdat je weet dat het tijd is om te gaan slapen. Een beetje tegenwerken als ik de slaapzak dicht rits. Al liggend drink je het laatste beetje melk nog op uit je flesje. Jouw oogjes vallen langzaam toe. Je blijft vechten tegen de slaap. Maar hoe langer je daar ligt, hoe meer je moet toegeven aan de vermoeidheid. Het flesje is leeg. Ik ga nog een laatste keer door je blonde haartjes. Nog een zoen op je voorhoofd. Ik wens je een fijne nacht en doe het licht uit. Wanneer ik naar beneden loop hoor ik het muziekje van de babyfoon. Maar jou hoor ik niet meer. Tegen dat ik beneden ben en een kijkje neem op de camera zie ik dat je slaapt. Dan, op dat moment mis ik je al. En besef ik, jij bent mijn dagelijkse portie geluk.

Mijn leven had er anders kunnen uitzien. God wat ben ik blij, dat mijn leven eruit ziet hoe het vandaag de dag is. Ik, jouw papa, en het belangrijkste: jij. Ik heb de eer gekregen jouw mama te mogen zijn. Jij bent mijn perfectie. Maar soms durf ik het wel eens vergeten. Hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen.

's Morgens vroeg - en dan vooral in het weekend - durf ik het wel eens vergeten. Als ik door de babyfoon jouw gekraai hoor. Jouw gegiechel. Het geluid dat je van hier naar daar kruipt in bed. En ik alleen maar kan zuchten: veel - te - vroeg. Het moment dat ik me nog eens omdraai en hoop dat je terug in slaap valt. Ik probeer nog even slaap te vinden, maar ik hoor je. Dus sta ik op. Met tegenzin. En ik vergeet heel even hoe gelukkig ik mag zijn met een dochter als jij. Heel eventjes maar. Want als ik je kamerdeur openduw zie ik je zitten. Je straalt omdat ik je kom halen.

Ik verschoon je en zet je in de eetstoel. Ik geef je jouw melk en smeer je boterhammetje. Ik neem een verse tas koffie en zet me naast jou. Maar in mijn hoofd draait het scenario van de dag. In mijn hoofd som ik al een to - do - lijstje op. Een planning. Wat heb ik nog veel te doen, bedenk ik mij... Ik begin zenuwachtig te worden. Ik wil rechtstaan. Me klaarmaken. Ik check mijn G.S.M. Maar als ik opkijk staren die grote kijkers van jou me aan. Je toont me de mooiste glimlach. En ik besef: jij bent mijn portie geluk.

Wanneer ik achter je moet lopen om je jasje aan te krijgen, word ik soms gek. Verlies ik mijn geduld. Verhef ik mijn stem. Klaag en zaag ik wanneer je geen schoenen aan wilt. Ik zie de klok verder tikken. Het wordt steeds later en ik voel hoe gestresseerd ik word. En op dat moment vergeet ik even hoe gelukkig ik ben met een dochter zoals jij. Ik krijg je te pakken en zet je op de verzorgingstafel. Terwijl ik zenuwachtig jouw rits probeer dicht te doen, aai je met je handje mijn wang. 'Mama', lach je. Ik kan niet boos op je blijven en ik zie de tijd niet langer weg tikken. Ik zet je vast in de autostoel en haast me naar de onthaalmoeder. Maar wanneer ik je uit de auto haal weet ik het weer. Besef ik dat ik je de volgende acht uur ga missen. En ik besef: je bent mijn portie geluk.

Ik ben zo blij dat ik je terugzie. Na zo een lange werkdag.Ik moet zelfs geen moeite doen om te lachen. Net zoals jij lacht als je mij ziet. We knuffelen. Het duurt maar enkele seconden voor je speelgoed hebt zien liggen en me loslaat. Maar in die enkele seconden heb ik het gevoeld: het geluk. Samen spelen. Samen in de douche. Je tanden poetsen en je laatste flesje. Maar dan is het bedtijd en word je boos. Je hebt nog geen zin in slapen. De dag vliegt voorbij. En elke avond denk ik weer, weet ik weer: jij bent mijn portie geluk.

En ik durf het vergeten. En dat is niet oké. Maar het gebeurd in de realiteit zo snel. Soms vergeet je nog al snel of leeft het leven je. En toch is het gelukkig voelen ook makkelijk te herinneren:

ik herinner me nog hoe gelukkig ik was toen ik je papa leerde kennen. Onze eerste kus en ons ja - woord. Ik herinner me nog hoe gelukkig ik was bij het zien van de positieve zwangerschapstest. Ik herinner me nog het geluk bij het horen van jouw hartslag.

Ik herinner me nog jouw geboorte en het gelukzalige moment van toen. Daar in het kraambed, om 14u40. Jouw voor de eerste keer in mijn armen. Je was nat, glibberig en zo perfect.

Dus als het leven me soms weer te snel gaat of ik weer geleefd wordt, spijt het me. Sorry moest ik het soms even vergeten hoe gelukkig ik ben met jou in mijn leven. Als ik jouw misschien ooit een ander gevoel zou geven, Jij bent diegene die me het gelukkigst maakt. Jij bent mijn kracht en levensdoel. Jij bent mijn portie geluk.

#momblog #blog #smotherhoods #momlife #happiness #daughter #girlsmom #proud #love