Moeder van een kind van gescheiden ouders- Bijzondere mama met een bijzonder verhaal.
Ik ben moeder van een kind van gescheiden ouders.
Het is alles wat ik nooit gewild heb, een kind van gescheiden ouders op de wereld zetten.... En toch... Toch nam ik zelf de beslissing om bij de papa weg te gaan. Het was een heel dubbele beslissing.
Zou ik volhouden om mijn kind de miserie te besparen? Of zou ik weggaan, om mijn kind de miserie te besparen...?
Zou ik kiezen voor mijn eigen geluk, of zou ik volhouden, in de hoop dat mijn kind het ongeluk niet zou voelen, dat elke dag in de lucht hing in ons huis?
Zou ik mijn kind het voorbeeld geven, door te kiezen voor geluk in het leven? Of zou ik mijn kind het voorbeeld geven door samen te blijven...
Wat voor voorbeeld wil ik voor mijn kind zijn?
Ik koos om weg te gaan en dat doet elke dag nog pijn. Ik koos om weg te gaan en ben elke dag nog dankbaar dat ik de moed had deze beslissing te nemen. Ik koos om weg te gaan en zie mijn kind soms worstelen, ik koos om weg te gaan en worstel zelf ook vaak.
Ik worstel wanneer mijn kind op papa roept wanneer ik mijn geduld verlies, wanneer mijn kind zegt ‘NEEN PAPA DOEN’, wanneer papa en ik het oneens zijn, wanneer ik besef hoe zwaar het is om 90% alleen te dragen, dan worstel ik...
Ik ben dankbaar wanneer ik mijn kind zie groeien, zich ontwikkelen, wanneer mijn kind rust vindt in mijn armen, wanneer mijn kind zich veilig voelt bij mij en alle emoties de vrije loop durft laten gaan, dan ben ik dankbaar, dat ik er mentaal kan zijn en niet gevangen zit in een slechte relatie die me volledig opslorpt.
Ik heb gehuild, geschreeuwd, getwijfeld en ben boos geweest op mezelf. Ik heb gelachen, ben blij geweest, ben dankbaar geweest en ik hulp nodig (gehad) op alle mogelijke vlakken.
Maar wij 2 samen, dat werkt, het is vermoeiend, maar geeft zoveel voldoening, het is zwaar, maar ook rustig.
Het doet pijn, maar brengt ook zoveel geluk.
Ik ben moeder van een kind van gescheiden ouders.
Ik heb de papa enorm graag gezien. Hoe moeilijk het contact ook is, hoe emotioneel slopend de communicatie kan zijn, hoe groot zijn ongeloof ook is... Het IS echt zo...
Maar wij waren zo’n koppel, waarbij liefde alleen niet voldoende was, het werkte niet, we konden mekaar niet geven wat we nodig hebben. Uit die liefde groeide wel een prachtig kind... Een kind dat altijd genoeg zal zijn, en zoveel meer...
Ik ben moeder van een kind van gescheiden ouders. En hoewel ik dit echt nooit heb gewild, is het goed zo. Wij 2 samen, dat is goed zo.