Waarom een familieweekend onze nieuwe traditie wordt.
Familie. Een van de mooiste zegens in het leven. Een groep bloedverwanten die samen dromen, lachen, liefhebben en diegene waar je altijd onvoorwaardelijk op kan rekenen. Diegene die er zijn in goeie en moeilijke tijden. Familie, één van de mooiste cadeaus in het leven.
Maar zoals in elke familie ontstaan er eens discussies of zelfs ruzies. Ook ik durf eerlijk waar toegeven dat er familieleden zijn waar ik op een feest weinig of niet tegen spreek. En dat is normaal. Maar we moeten ons steeds realiseren dat familie - zonder twijfel - belangrijk is.
We hebben het allemaal druk met ons eigen leven, het gezegde bestaat niet zomaar: elk huisje heeft zij kruisje. Maar soms moeten we ons leven, onze eigen zorgen even on hold zetten om oog te hebben voor familieleden.
Vele mensen vinden de jaarlijkse kerstfeestjes een vervelende verplichting waar ze niet onderuit kunnen. Waarom? Familie zou geen lastige omgeving moeten zijn waarbij jij een masker opzet.
Geloof me, ik heb doorheen de jaren vaak gezocht waar ik bij hoorde. Als kind van gescheiden ouders werd mijn familie letterlijk in tweeën gescheurd. We spraken van kleins al over 'kanten'. En laat dit nu net datgene zijn wat ik voor Annabel absoluut niet wil. Annabel zou nooit mogen denken in kanten. Ze heeft een fantastisch grote familie die haar één voor één graag zien.
Het idee
Een van mijn favoriete nutteloze bezigheden is het dromen over een weekendje weg. Ik bezoek dan verschillende websites zoals Center Parcs of Roompot. Op dat laatste zag ik de zogezegde familievilla's verschijnen. Wat leek het me cool om met een hele bende zo een weekendje weg te gaan. Maar ik kan mijn vrienden op één hand tellen dus liet ik het bij wat dagdromen.
Tot één van mijn collega's en vriendinnen sprak over hun jaarlijkse familie - uitje naar de Ardennen. En ik bedacht me: waarom stel ik het niet voor bij de mijne? Ik heb langs papa's kant (ja ik spreek in kanten, een gewoonte uit mijn kindertijd) een heel enthousiaste familie. Alhoewel ik ze niet elke dag zie, hoor ik ze wel (lang leven de chatgroep op facebook waarvan ik genoodzaakt was de meldingen bij elk binnenkomend bericht moest uitschakelen!) . Het zou een heel geregel worden maar ik was ervan overtuigd dat het echt leuk kon worden.
Dus zo begon ik. Met een simpel berichtje in de groep: wie heeft er zin in een familieweekend? In het begin was het één en al enthousiasme. Maar daarna kwam het praktische.
Dus al snel begonnen mensen af te zeggen tot we uiteindelijk met vijven overbleven. Wij drietjes en mijn nicht met haar partner. Zo begonnen we dan maar een datum te prikken voor ons vijven en al snel kwam iedereen er weer bij. Dus bij de eindstand moesten we opzoek gaan naar iets voor zo een achttien personen en een hond.
Familievilla
Dankzij mijn verleden in het nutteloze tijdverblijf van website's van parken checken keerde ik terug naar de familievilla's van Roompot. Ik had in het verleden al een Roompot bezocht in Friesland en Noord - Brabant dus ik wist wel wat ik zo een beetje kon verwachten van deze parken. Er waren maar enkele voorwaarden waaraan ik me moest houden tijdens de zoektocht: het mocht niet overdreven lang rijden zijn én huisdieren moesten toegestaan zijn.
Zo kwam ik terecht bij het Aquadelta park van Roompot in Zeeland. Een villa voor twintig man en huisdieren toegestaan. Vanuit Mechelen een uurtje en 20 minuutjes rijden en een binnenzwembad aanwezig. Na goedkeuring van de groep werd onze villa vastgelegd.
Boeken via Roompot gaat echt super easy. Je kan ook alles vastleggen en in schijven betalen. Zeker bij grote bedragen kan dit handig zijn!
Prep - team
Binnen onze familie heeft iedereen zowel zijn vaste rol of taakverdeling. Een van mijn tantes regelt het administratieve, de andere zorgt steeds voor een overvolle tafel aan hapjes en chips bij elke familie bijeenkomst en ik heb de rol van 'animatie'.
Als er iets geregeld moet worden van spelletjes of activiteiten ben ik diegene met het creatieve brein. En omdat zo een familieweekend best wel iets van voorbereiding vroeg, besloten ik en mijn nichten een meeting te houden en ons het 'prep - team' te noemen van het weekend.
Met een overvolle tafel aan Chinese afhaalmaaltijden (dankzij tante Chantal) hielden we een brainstorm over wat er allemaal gedaan moest worden. We stelden op voorhand een weekend - menu op, rekeninghoudend dat niemand zin had om uren achter de kookpotten te staan voor zo een bende. Daarom kozen we voor spaghetti, hot dogs, frietjes en soep.
Maar naast de maaltijden moesten we ook even stilstaan bij de invulling van het weekend. Uiteraard gingen we geen schema's maken van 's morgens tot 's avonds laat maar iedereen die al eens op weekend ging met een groep weet dat niets plannen alleen maar getreuzel en veel discussie vergt. Iets waar ik absoluut niet tegen kan! Dus hielden we de kerk in het midden. Ik zou een familiespel voorzien op zaterdagavond en mijn jongste nichtje zou een wandeling uitstippelen. Want wat is het nut van een familieweekend als iedereen op zichzelf zou leven?!
'Gotcha'
Vrijdag konden we in de villa vanaf 15 uur. Wij (ik, mijn echtgenoot, Annabel en mijn papa) kwamen als eerste aan. Ik moet eerlijk bekennen dat ik in eerste instantie een beetje bang was. Wat als de villa niet ruim genoeg zou zijn? Wat als ze vuil zou zijn? Ik had geen zin in gezeur omdat ik diegene was die het had geboekt. Maar eerlijk waar, bij aankomst was ik meteen positief verrast. De villa bestond uit twee huizen aan elkaar voor tien personen. De midden muur stond open dus werd het één groot geheel. Zo hadden we twee keukens en twee zitruimtes.
Na ons arriveerde mijn nichtje met haar vriend en bompa. Beetje bij beetje kwam iedereen aan. Zoals bij elke aankomst verliep dit chaotisch. Iedereen zocht - zonder probleem - zijn kamer en laadde de bagage uit. Kasten werden gevuld met (veel te veel!) eten en rond acht zaten we allemaal met wijn bij elkaar. Het perfecte moment om ons eerste spel te starten: gotcha.
Ik bezorgde iedereen een persoonlijke enveloppe met een opdracht in. Door die opdracht uit te voeren kon je een familielid uitschakelen. Het spel zou duren tot maandag tien uur. Ik had eerst een beetje bang dat bepaalde familieleden het spel meteen zouden spelen waardoor de eerste 30 minuten al tien mensen zouden sterven of opdrachten overdreven zouden opvallen, maar dit was niet het geval. Doorheen het weekend bewees mijn familie, zelfs de nonkels die niet de meest enthousiaste spelers zouden zijn, hun uiterste best deden en meegingen in het spel.
Gotcha is een super leuk spel om familie aan te zetten dingen te doen. Hoe origineler de opdrachten hoe leuker het weekend. De opdrachten mogen niet te opvallend zijn of niet te vanzelfsprekend. Maar wat het leukst van al was, was het feit dat familieleden op één of andere manier wel in contact moesten komen om het spel te doen slagen.
Sfeer en gezelligheid: een tien
Ik stond de eerste morgen op met een licht katertje (dankzij de rosé) maar ook met een geweldig warm en fijn gevoel. Ik vond het fantastisch om Annabel omarmd te zien worden door mijn geweldig, liefdevolle familie en genoot extra van de gezelligheid aan de ontbijttafel. Na een heerlijk ontbijt gingen we zwemmen en toen we terugkwamen genoot Annabel van een middagdut. Zo kon ik me in die tijd focussen op een kub tornooi met de familie.
's Avonds voorzag ik een familiespel gebaseerd op het bordspel 'Party en Co'. Aan de hand van verschillende soorten opdrachten kon elk team vijf kleuren verzamelen. Het team die het eerste een reeks van vijf had won het spel. Ik maakte op voorhand teams waarin ik zorgde voor een heterogene groep. De perfecte manier om ook hier weer in contact te staan met elkaar. Elk team had ook een kleur dresscode en ook hier hield mijn familie zich aan. Het gele team trok zelfs gele hesjes aan, moesten ze hier extra punten voor kunnen krijgen had ik ze gegeven.
Na het spel, dat gewonnen was door ons rode team, besloten we nog een karaoke avond te houden. De sfeer zat er weer goed in en ook hier ging ik pas naar bed als de wijn zo goed als op was.
Frisse neuzen
Op zondag trokken we na het ontbijt onze wandelschoenen aan en trokken we naar het centrum. Onze gezellige wandeling kreeg al snel een doel: opzoek naar gluhwein. Laat ons zeggen dat onze familie altijd heel doelgericht is... :-)
Na het wandelen genoot iedereen van wat rust en besloten wij naar het speelparadijs te gaan voor Annabel in het park. Er was een binnenspeeltuin en ballenbad. Plezier verzekerd voor onze enthousiaste tweejarige. 's Avonds stond er voetbal op het programma en besloot ik na - twee late avonden - vroeg in bed te kruipen, want morgenvroeg zouden we terug naar huis keren.
Traditie
De volgende morgen stond iedereen fris op. Iedereen begon zijn bagage in te pakken en genoten we nog van een laatste ontbijt samen. We hadden weer een heleboel mooie momenten samen beleefd en herinneringen die we de rest van ons leven zouden meedragen. Iedereen was het er over eens dat we een traditie tot stand hadden gebracht dat we elk jaar zouden herdoen.
Daarom legde we de datum voor volgend jaar al vast zodat iedereen zich kan voorbereiden op een tweede editie van dit fantastische weekend.
Het weekend verliep vlot en wij hebben als familie extra genoten. Ik zou het iedereen aanraden, ook de families die denken dat hun band minder sterk is. Het is gewoonweg een aanrader voor elke familie. Wij tellen alvast uit naar volgend jaar. Mijn hart zit niet vol van liefde omdat ik me nog maar eens realiseer hoe een geweldige familie ik heb, maar ook omwille van Annabel. Omdat ik getuige mocht zijn van de harten die zij veroverd heeft en de liefde die zij had voor haar familie.