Welkom in de kleuterklas van de mama's

Welkom nieuweling. Je bent zwanger, dus dat betekent dat je automatisch in de wereld hoort van de mama’s. Heerlijk toch, samen praten, dromen, fantaseren over hoe het leven er binnen enkele maanden gaat uitzien? Jij met jouw kindje?

Om het je makkelijk voor te stellen bevind jij je in de ‘peuterklas’ van de mama’s, of de zomerschool. Je bent nog nooit bevallen dus dat zorgt ervoor dat je nog niet helemaal hoort in de eerste, tweede of derde kleuterklas. Maar geen zorgen, in deze branche voorziet men een moderne versie van onderwijs. Je zit in een groep gemengd met soortgenoten die net zoals jou voor de eerste keer zwanger zijn, maar er zijn ook mama’s aanwezig met ‘meer’ ervaring. Diegene die zwanger zijn voor de tweede, derde, … keer. Maar geen zorgen nieuweling, deze nieuwe methode zorgt voor vele voordelen. Nieuwelingen leren van elkaar en de meer ervaren mama’s, hoe leuk is dat?

Vanaf nu krijg je raad van klasgenoten die hetzelfde meemaken als jou, of die het al eerder hebben meegemaakt. Is dat niet aardig? En die raad krijg je gratis en voor niets. Sterker nog, er zullen momenten zijn dat je niet eens vraagt om raad. En toch zullen ze jouw klasgenoten paraat staan, dag en nacht, met goedbedoelde raad. Neen, excuseer me. Echt veel goeds is er niet aan die zogezegde ‘goedbedoelde’ raad. Het is soms zelfs geen “raad”. Men legt jouw dingen op, informatie, opvattingen en overtuigingen. Is dat niet super aardig?

Ja jij bent de nieuweling. Welkom. Iedereen staat paraat om jou op te vangen en jou te begeleiden in de volgende maanden, jaren, van het moederschap. Zelfs de klasgenoten die maar enkele dagen langer zwanger zijn dan jij. Misschien hebben sommige al een kind, misschien meerdere. Ze zijn er alvast sterk van overtuigt dat ze meer kennis of wijsheden hebben dan jij. Alsof ze de allesweters zijn. Want in hun ogen zijn ze al geslaagd voor het examen en dat ben jij – in hun ogen – zo zonder baby, nog niet.

Maar geloof me als ik zeg; het is niet omdat het hen eerder gelukt is, dat ze jou de volledige waarheid gaan vertellen. Dit moet je weten over de klassfeer en de openheid. Alles wordt gretig vertelt, er wordt voldoende gestoeft. Maar de moeilijkere momenten die we allemaal door moeten, en die zij ook hebben meegemaakt, daar wordt over gezwegen. Is dat niet aardig?

Lieve nieuwe mama, welkom in de kleuterklas van de mama’s. Welkom op de plek waarin de meesten een talent hebben in het verbloemen van feiten, in het verzwijgen van details of de minder mooie kantjes. Welkom in de klas waarin men jou gaat belonen met complimenten, zolang je mee in het rijtje loopt. Zolang je knikt en hun uitspraken kopieert. Doe je dit niet, dan word je zoals in elke klas buitengesloten. Dan mag jij niet langer in het clubje van de “alleswetende moeders”. Nog steeds aardig toch?!

Ja nieuwe mama, nieuwe klasgenoot, het citaat zegt vaak; “It takes a village to raise a child”. Maar dat dorp waarover men spreekt, is vaak niet het populaire moederclubje. Niet diegene die de klasgespreken vaak onderbreken met hun opinie. Met hun overtuigingen of hun mening.

Neen, het zijn de andere mama’s, de klasgenoten die vaak in kleinere groepjes, stil aan de zijkant van de klas. Het zijn die mama’s die je naar elkaar ziet luisteren. Die respectvol tegenover elkaar zijn. Die open staan voor elkanders ervaringen en verhalen. Die mama’s die luisteren naar de minder mooie kanten in een verhaal en er niet meteen op afspringen alsof het jouw eigen schuld is dat je baby veel huilt of moeilijk eet. Daar waar je vrede ziet.

Lieve nieuwe mama, welkom in de kleuterklas van de mama’s. Het is overweldigend je eerste dagen hier in de klas, dat begrijp ik. Je zult zelf de komende dagen moeten onderzoeken wie welke rol in de groep inneemt. Maar je zult zelf snel genoeg merken waar jij je goed voelt, waar jij jezelf mag zijn. Je zult zelf ontdekken wie er bij de zogezegde ‘moedermaffia’ hoort en bij wie je jouw hart oprecht kan luchten. Soms zal je botsen met andere klasgenoten en dat is oké. Soms zal je jezelf laten overdonderden en er zullen momenten zijn dat je luistert naar de goedbedoelde raad die langs geen kant werkt voor jou. Nadien zal je ook lachen met jezelf, dat je luisterde naar raad waar je eigenlijk niets aan had. Of raad die niet werkt voor jou.

Je zult verhalen geloven, je zult de roze bubbel rond deze verhalen niet doorprikken. En hierdoor zal je soms aan jezelf twijfelen. Geloof me, ik zit al voor mijn derde jaar in deze klas en ik doe het nog steeds. De zogezegde beweringen dat een kind op twee zindelijk hoort te zijn, ik was er ook mee weg. Of binnenkort sta ik bij de volgende opinie; dat een kind van drie hoort haar fopspeen af te geven aan de Sint. Het is een constant, innerlijk gevecht met wat men zegt en wat jij voelt. Geloof me, het is vermoeiend. Het maakt me soms schoolmoe.

Maar er zijn ook mooie dingen aan deze klas. Want doorheen de jaren vond ik vriendinnen tussen de klasgenoten. Die mama’s waar ik openlijk mijn mening durfde delen zonder dat ik er commentaar op kreeg. Ik ben ook positief geïnspireerd door anderen, ik heb andere klasgenoten mogen inspireren. Ik heb mogen huilen bij klasgenoten, ik heb andere mogen troosten. In de grote klasgroep heb ik effectief mijn zogezegde “village” gevonden. En ik hoop voor jou hetzelfde. Succes.