Wij geven ons tutje niet aan Sinterklaas

Sinterklaas is in het land en wij hebben het geweten. Onze digibox staat vol met afleveringen van Annabels nieuwste vriend, onderweg naar school speelt “Zie ginds komt de stoomboot” on replay en ondertussen worden de cadeautjes in het geheim thuis geleverd. Annabel is drie en het is ons duidelijk dat dit het eerste jaar is dat ze het hele Sint gebeuren bewust meemaakt.

Ik kijk er naar uit, de hele Sintperiode. Ik kijk er naar uit om zaterdagavond samen haar schoen te zetten – inclusief met wortel, suiker en pintje bier – en nadien als ze slaapt haar poppenhuis klaar te zetten. De chocolade en mandarijntjes mogen we de dag ervoor ophalen en we laten alvast een heerlijk ontbijt aan huis leveren. Gelukkig bestelde we de cadeautjes op tijd zodat we hier alvast niet over hoeven te stressen en toch…

Als familie en vrienden Annabel zien vragen ze niet eens wat ze gevraagd heeft op haar briefje. Neen, blijkt dat de meest gestelde vraag aan mijn driejarige dochter deze Sinterklaaseditie is; “Ga je jouw tutje afgeven?”

Dus hallo stress en onzekerheid, voor deze mama. Want ik beken eerlijk; mijn dochter heeft nog steeds een tutje. Ik heb me er nooit mee bezig gehouden hoe we dit zouden afleren en belangrijker nog, wanneer? In mijn ogen zou ze het ooit zelf beu worden. Maar aangezien ik een doordenker ben, contacteerde ik een medewerkster van Kind & Gezin en vroeg haar om raad.

Mag ik ook trouwens een kei harde shout – out doen naar die verpleegster? Want alhoewel ons K&G – avontuur al even voorbij is, mag ik haar nog steeds lastig vallen met mijn vragen en staat ze me steeds met raad en daad bij. Waarvoor een dikke merci nogmaals aan Kind & Gezin!

Afbouwen

In tegenstelling tot wat ik dacht blijkt het dat kinderen moeilijk uit zichzelf afstand nemen van het tutje. Het is dus aan ons, ouders, om onze kinderen daarin te begeleiden. Tandartsen raadde aan om rond de leeftijd van drie komaf te maken met het tutje, dit op een open beet te vermijden. Maar een tutje afnemen dat doe je niet van het ene op het andere moment, zoiets bouw je af.

Het afbouwen begint met het tutje alleen te bewaren voor het slapengaan. Daarom besloten we de laatste dagen haar tutje in bed te laten als ze opstond. Als ze overdag dan vroeg naar haar tutje, vertelde we haar dat dit alleen maar diende om te slapen. Maar wat dan met momenten dat ze troost nodig heeft? Aan Annabels tutje hangt een eenhoorn, een hulpmiddel dat er in het begin voor zorgde dat ze ’s nachts makkelijk haar tutje terugvond. Nu voorzien we dus ook enkele tutjesloze eenhoorns in huis, zodat ze deze nog wel heeft.

Geen tutje aan de Sint

Ik moet eerlijk toegeven het tutje in bed laten valt tot nu toe goed mee. Toch kijk ik niet uit naar de eerste nachten zonder tut. Sinds ik mama ben, ben ik mijn slaap beginnen appreciëren. Dus neen ik kijk allesbehalve uit naar de eerste moeilijke nachten zonder. Maar ik besef ook dat het tijd wordt om stilaan afscheid te nemen van ons tutje. En toch beslis ik om niet mee te doen met de opkomst van ons tutje af te geven aan Sinterklaas, en dat is om het volgende.

Dit is het eerste jaar dat mijn dochter het hele Sintgebeuren bewuster meemaakt. Het kan aan mij liggen, maar ze is uiterst enthousiast met het nachtelijke bezoekje van Sint en Piet. Deze periode moet iets leuks zijn. Het afscheid van haar tutje hiermee associeëren lijkt me een zware domper. Want in deze spannende periode kan het best normaal zijn dat Annabel net wel nog nood heeft aan haar tutje. Daarom kiezen wij voor een rustigere periode, als Sinterklaas gepasseerd is.

Wish me luck, want ik ga het nodig hebben als ouder. Ik besef maar al te goed dat naast het hoogstwaarschijnlijke slaapgebrek, ik ook vastberaden moet zijn om deze nieuwe uitdaging te doen slagen. Ik weet nu al dat de twijfel gaat toeslaan en er een moment zal zijn waarop ik denk, is het niet beter dat ik haar het tutje gewoon teruggeef? Maar hé, ik heb nog een aantal weken om haar en mijzelf hierop voor te bereiden. En ik ben ervan overtuigd dat binnen een kleine maand mijn dochter geen tutje meer heeft. We geven hem dan misschien niet mee aan onze goede vriend, maar gelukkig zijn er ook tutjesbomen waar je het hele jaar langs kan gaan.

Lees ook